to było bardzo ciekawe. Kraków interesował mnie chyba od zawsze, więc możliwość poznania różnych smaczków towarzyskich, ich codziennych rutyn, "rytuałów", sposobów spędzania czasu, zwłaszcza krakowskich elit i artystów była interesująca, całkiem wciągająca, chciałabym na bazie tych historii zobaczyć książkę fabularną.

to było bardzo ciekawe. Kraków interesował mnie chyba od zawsze, więc możliwość poznania różnych smaczków towarzyskich, ich codziennych rutyn, "rytuałów", sposobów spędzania czasu, zwłaszcza krakowskich elit i artystów była interesująca, całkiem wciągająca, chciałabym na bazie tych historii zobaczyć książkę fabularną.

Bardzo dobra książka, w tematyce. Traktowałam ją bardziej jako zbiór ciekawostek niż podręcznik :)

Bardzo dobra książka, w tematyce. Traktowałam ją bardziej jako zbiór ciekawostek niż podręcznik :)

Opowieść o dawnym Krakowie,od wieku XIX do końca II wojny światowej w 1945 roku. Autorka opisuje tygodniowy rozkład zajęć/spotkań krakowskich wyższych sfer;opowiada o panujących ówcześnie obyczajach salonowo-kawiarniano-plantowych. Oprowadza nas po salonach i zapoznaje z osobistościami tam bywającymi:arystokratami,dziennikarzami,politykami i artystami,a wśród tych wszystkich osobistości znajduja sie m.in. Czartoryscy,Potoccy,Kossakowie,Paweł Popiel,Tateusz (Boy) Żeleński,a nawet (przez krótka chwilę) cesarz Austrii. Doskonale opisana jest też zmieniająca się z biegiem czasu obyczjowość,oraz przemiany społeczno-polityczne.
Książka ta zaopatrzona jest w przypisy,co ułatwia lekturę,a na jej końcu znajduje sie bogata bibliografia,bedąca do dalszych poszukiwań.

Opowieść o dawnym Krakowie,od wieku XIX do końca II wojny światowej w 1945 roku. Autorka opisuje tygodniowy rozkład zajęć/spotkań krakowskich wyższych sfer;opowiada o panujących ówcześnie obyczajach salonowo-kawiarniano-plantowych. Oprowadza nas po salonach i zapoznaje z osobistościami tam bywającymi:arystokratami,dziennikarzami,politykami i artystami,a wśród tych...

Każda książka dotycząca życia codziennego w XIX wieku to dla mnie gratka.Dlatego taki dzień, gdy uda mi się natrafić na taką pozycję w księgarni, antykwariacie lub odkryć na bibliotecznej półce, jest dla mnie świętem. W odstawkę idą wszystkie aktualnie czytane pozycje, a upolowana książka musi zostać zaraz przeczytana. Podobnie było i tym razem. Oto wchodzimy więc w świat krakowskich salonów, a trzeba dodać, że świat to specyficzny, rządzący się niepisanymi, ale surowo przestrzeganymi zasadami. Zaglądnijmy przez uchylone na chwilę drzwi salonów, podejrzyjmy zgromadzone tam postaci, podsłuchajmy prowadzone rozmowy, a może choć trochę wróci do nas atmosfera tamtych lat.
Dziewiętnastowieczny salon to nie tylko miejsce, w którym się przebywa, spędza czas, podejmuje znajomych. Taki salon to instytucja. To w nim tworzą się mody, zawiązują spiski i intrygi, kreują przyszłe gwiazdy, łączą stadła narzeczeńskie. To dzięki salonowi można zostać wyniesionym na szczyt Parnasu, ale można także z hukiem spaść na ziemię. Nic więc dziwnego, że porządny krakowski dom musiał prowadzić salon otwarty, taki był ogólny trend. Wybranego dnia o określonej porze pojawiali się w nim stali bywalcy. Nowa osoba, aby mogła bywać w salonie musiała zostać wprowadzona przez kogo zaprzyjaźnionego z gospodarzami i musiała pochodzić z odpowiednie sfery. Bo salon to także miejsce kastowe, w którym warstwy społeczne mieszają się rzadko i niechętnie. Były więc salony arystokratyczne ( w pałacu Potockich pod Baranami, czy słynny salon księżnej Marceliny Czartoryskiej ),były salony artystyczne jak w domu rodzinny Kossaków i mieszczańskie. Każdy mógł więc znaleźć coś dla siebie w poszczególne dni tygodnia. I tak właśnie w tygodniowym porządku chronologicznym autorka zapoznaje nas ze światem salonów krakowskich.Jest to bardzo ciekawa forma przekazywania informacji. Czytelnik może wczuć się w rolę bywalca salonowego i spróbować zdążyć na te wszystkie żurfiksy, fajfy czy rauty. A był to zapewne nie lada wyczyn. Przy okazji może się także dowiedzieć jak co nieco o zwyczajach krakowskich, kawiarniach i ludziach, którzy tę codzienność tworzyli. I właśnie tych ludzi nieco mi w tej książce zabrakło. Przedstawione charakterystyki, to najczęściej suche fakty z rzadka okraszone jakąś anegdotą lub ciekawostką. Zbyt mało ludzkie jak dla mnie. Ale to jedyna wada tek książki.

Każda książka dotycząca życia codziennego w XIX wieku to dla mnie gratka.Dlatego taki dzień, gdy uda mi się natrafić na taką pozycję w księgarni, antykwariacie lub odkryć na bibliotecznej półce, jest dla mnie świętem. W odstawkę idą wszystkie aktualnie czytane pozycje, a upolowana książka musi zostać zaraz przeczytana. Podobnie było i tym razem. Oto wchodzimy więc w świat...

Podzielona na siedem dni tygodnia z życia salonowego bywalca historia tego gdzie, jak, kiedy i u kogo "bywało się" w Krakowie. Bo "bywać" należało. Najbardziej pożądane były salony księżnej Czartoryskiej, pałac "Pod Baranami" Potockich, salon rodziny Rydlów, "Jama Michalika", dom Estreicherów, Żeleńskich, Kossakówka itd itp
Tradycja prowadzenia salonów, kręgi towarzyskie o konstrukcji niemal kastowej, żurfiksy, herbatki, potańcówki, konwenanse. Bale, wieczorki muzyczne, wieczory "spirytystyczne", poranne spotkania, popołudniówki, wieczorki tańcujące. Kraków przełomu wieków, owianego legendą "fin-de-siecle'u", początków nowego wieku, roztańczonych lat dwudziestych, mrocznych czasów okupacji.

Niezwykle trudno jest opisać bogactwo wszystkich tematów, doznań zawartych i poruszonych w tej publikacji. Bo i temat to niezwykle obszerny i rozległy. Autorka poradziła z nim sobie bardzo dobrze - nie nuży a zaciekawia, pomimo pozornego gąszczu nazwisk i informacji nie gubimy się i nie błądzimy jak w przysłowiowej mgle.

Dla chcących drążyć i zgłębiać ten temat dalej na końcu książki znajdują się bogate przypisy, odwołujące do niezliczonych artykułów,wspomnień, pamiętników, publikacji, a także, nie mniej bogata, bibliografia.

Kraków tętniący życiem towarzyskim, tętniący pulsem kawiarń, kabaretów, spowity ciężką wonią drogich perfum, otulony dymkiem z ekskluzywnych cygar, znudzony nutką egzystencjalizmu, zepsuty szczyptą snobizmu.
Historia salonowego życia od II połowy XIX w do okupacji hitlerowskiej.


Dla wielbicieli Krakowa i wyżej wspomnianej tematyki.

Podzielona na siedem dni tygodnia z życia salonowego bywalca historia tego gdzie, jak, kiedy i u kogo "bywało się" w Krakowie. Bo "bywać" należało. Najbardziej pożądane były salony księżnej Czartoryskiej, pałac "Pod Baranami" Potockich, salon rodziny Rydlów, "Jama Michalika", dom Estreicherów, Żeleńskich, Kossakówka itd itp
Tradycja prowadzenia salonów, kręgi towarzyskie...