„Opowieści przy kawie” Aleksander McCall Smith – przyznaję podchodziłam do niej parokrotnie, ponieważ obawiałam się, że moja kawa wystygnie i nabierze błotnistego smaku. Jakkolwiek pierwsza część wpłynęła na mnie pozytywnie, druga mogła zepsuć jej smak. Nie przepadam za wszelkiego rodzaju kontynuacjami, sagami i książkami pisanymi w częściach ... no, ale ... tym razem, to jednak jest to.

Doskonałość formy, języka i niezachwiany styl zapewniam może sprawić, że najgorsza lura nabierze ekskluzywnego aromatu i smaku.

Odnoszę wrażenie, że osoba nieczytająca pierwszego tomu, będzie potrafiła mimo wszystko wejść do kamienicy przy Scotland Street i bez większych problemów da radę poczuć cały klimat.

Tę powieść czyta się ot tak po prostu, poruszane tam tematy są pozornie banalne i zabawne, a jednak mimo wszystko zastanawiamy się, zatrzymujemy się na chwilę myśląc, że przecież ja też mam sąsiadów. Tak na dobrą sprawę, często ich nie dostrzegamy i przez to może nam umknąć kawałek ciekawego życia.

Zabawne dialogi i codzienność wypełnia każdą stronę. Jedni drugim świadomie bądź nie pomagają, wspierają, ich losy łączą się ze sobą tworząc sieć wzajemnych powiązań i zależności.

Najbardziej jednak chłonna byłam informacji od Bertiego, tego fajnego sześciolatka, który wg swojej mamy miał być geniuszem. Chłopiec tak bardzo chciał a przy tym wszystkim pozostał skrzywdzony. Własna rodzicielka zabiła w nim miłość i chyba swego rodzaju poczucie godności, troszkę przerysowane, ale wcale nie takie oderwane od rzeczywistości.

Aleksander McCall Smith po raz kolejny poradził sobie z tematem. Tym bardziej należą się pokłony, że przecież ta książka to zlepek fragmentów, które kiedyś drukowane były w brytyjskiej prasie.

Polecam nawet dla tych, którzy nie przepadają za brytyjskim humorem, nawet tym, którzy na starcie mówią to nie dla mnie. Naprawdę warto zaryzykować i zasmakować czegoś innego, z innej półki i z pogranicza zupełnie innej tematyki i gatunku. Nie znajdziecie tutaj wielkich rewelacji, ale na pewno nie pożałujecie czasu poświęconego na "Opowieści przy kawie”.

„Opowieści przy kawie” Aleksander McCall Smith – przyznaję podchodziłam do niej parokrotnie, ponieważ obawiałam się, że moja kawa wystygnie i nabierze błotnistego smaku. Jakkolwiek pierwsza część wpłynęła na mnie pozytywnie, druga mogła zepsuć jej smak. Nie przepadam za wszelkiego rodzaju kontynuacjami, sagami i książkami pisanymi w częściach ... no, ale ... tym razem, to...