On i ona. Ona - w dzieciństwie stratowana przez konia, po wielu latach od wypadku wciąż utyka i cierpi. Każdy krok to dla niej ból i wyzwanie. Pragnie być jednak powabna w jego towarzystwie, oczarować go dobrocią, cierpliwością i uśmiechem. On - upokorzony przez swojego największego wroga, za wszelką cenę chce dowieść, że jest godzien jej miłości, pragnie się nią opiekować, chronić ją przed niebezpieczeństwem. Ilekroć jednak bohaterowie otworzą usta, tylekroć mówią nie to, co zamierzali. Padają ostre, raniące do żywego słowa. Oboje czują się urażeni, zagniewani, czasem wręcz przepełnia ich nienawiść. Mają wyjątkowo błędne mniemanie o uczuciach i myślach ukochanej osoby. Błądzą niczym dzieci we mgle. Czytelnik doświadcza wrażenia, że moment porozumienia nigdy nie nastąpi. Każdy, kto sięga po romans niebędący melodramatem, wie, że bohaterowie prędzej czy później padną sobie w ramiona. Pytanie tylko, w którym momencie książki i za przyczyną jakiego wydarzenia.
"Zwaśnione serca" to romans historyczny. Historii raczej w nim niewiele, choć można sporo się dowiedzieć na temat obyczajów w średniowieczu. Autorka, mając zapewne na uwadze epokę, w której rozgrywa się akcja, zastosowała coś na kształt stylizacji językowej, wkładając w usta swoich bohaterów słownictwo typu: święci pańscy, ani chybi, aczkolwiek, jednakowoż, a jużci, wszelako, zaiste. W niektórych fragmentach wypadało to dosyć sztucznie, ale ogólnie książkę mogę polecić.

On i ona. Ona - w dzieciństwie stratowana przez konia, po wielu latach od wypadku wciąż utyka i cierpi. Każdy krok to dla niej ból i wyzwanie. Pragnie być jednak powabna w jego towarzystwie, oczarować go dobrocią, cierpliwością i uśmiechem. On - upokorzony przez swojego największego wroga, za wszelką cenę chce dowieść, że jest godzien jej miłości, pragnie się nią opiekować,...