Kolejna dobra powieść Ellroya. Dlaczego "tylko" dobra? Cóż, niestety, mocno chaotyczny styl tego, znakomitego skądinąd, pisarza, potrafi być uciążliwy - wymaga on od czytelnika całkowitego skoncentrowania się a na dodatek zbyt wiele pozostawia w sferze domysłów. Tym razem w tym twórczym bałaganie posuwa się za daleko, nawet jak na moją dużą - względem jego twórczych kaprysów - tolerancję. W zasadzie jest tak, że przez około 3/4 powieści nie wiadomo, o co tak naprawdę chodzi. Sytuacja robi się nieco bardziej klarowna pod koniec, który, po raz pierwszy - odnosząc się do znanych mi powieści Ellroya - mocno rozczarowuje.

Ciężko nazwać "Krew..." kryminałem (ta etykietka zresztą nie pasuje do żadnej z powieści Ellroya, moża poza "Czarną Dalią") - jest to ponownie solidne i dosadne political fiction z elementami thrillera sensacyjnego. Tradycyjnie już, każda z postaci mniej, lub bardziej lepi się od "brudu", nie ma tu charakterów pozytywnych, wszyscy od góry (prezydent) do samego dna, to nieprzebierający w środkach, słowach i czynach popaprańcy, każdym kierują prymitywne przesłanki, nawet jeśli zasłania się tą czy inną ideologią.

Jest brutalnie, jest krwawo (do granic gore), wulgarnie i syfiasto. Takie są powieści Ellroya, i być może taki właśnie jest świat. Jednak po kilkuset stronach nurzania się w tym brudzie, odetchnąłem jednak z ulgą - a nie zupełnie taki powinien być efekt obcowania z literaturą. Zabrakło tutaj solidnej kanwy, dobrej fabuły spajającej poszczególne wątki, czegoś, o czym już wcześniej autor nie napisał lepiej, czegoś, czego by tutaj nie powtórzył...

Kolejna dobra powieść Ellroya. Dlaczego "tylko" dobra? Cóż, niestety, mocno chaotyczny styl tego, znakomitego skądinąd, pisarza, potrafi być uciążliwy - wymaga on od czytelnika całkowitego skoncentrowania się a na dodatek zbyt wiele pozostawia w sferze domysłów. Tym razem w tym twórczym bałaganie posuwa się za daleko, nawet jak na moją dużą - względem jego twórczych...