W obrębie gatunku - rewelacja, a raczej rewolucja. Nie daję pełnej dziesiątki za pewne niedociągnięcia fabularne - kilka zawieszonych w próżni wątków, które powinny były albo wylecieć, albo znaleźć jakieś rozwiązanie - ale nie jest to nic, od czego sypnęłaby się cała konstrukcja, a tym, co naprawdę się liczy, jest wyjątkowe podejście do samej idei urban fantasy. Typowe dla gatunku jest czerpanie z rekwizytorium legendarno-quasi-średniowiecznego i osadzanie go we współczesnych dekoracjach, czyli wilkołaki w krawatach i magowie próbujący jakoś sobie radzić z komputerami. Griffin idzie o krok dalej i tworzy magię, która jest rzeczywiście 'urban', która wyrasta z miejskiego środowiska i miejskich zasad, zamiast się do nich z trudem dostosowywać. Przyznam, że kiedy się pozna ten cykl, ma się wrażenie, że wcześniejsi autorzy używali nazwy gatunku raczej na wyrost, a dopiero Griffin napisała prawdziwie miejską mitologię. Jeśli ktoś jest zainteresowany obszerniejszą analizą, zapraszam:
http://aletheiafelinea.livejournal.com/70721.html
http://aletheiafelinea.livejournal.com/72435.html

Co do spraw bardziej technicznych - dość mocną stroną Griffin są złożone i wyraziste postacie, przy okazji świetnie oddające aktualny charakter Londynu - etnicznego tygla. Zresztą wierny i żywy portret Londynu wydaje się być podstawowym założeniem całego cyklu. Autorski styl Griffin jest raczej charakterystyczny niż przezroczysty, szczególnie w opisach, ale to już coś, co każdy czytelnik musi przetestować sam. Jednemu spodoba się potoczno-slangowy naturalizm dialogów, innego odrzuci, ale mogę przynajmniej zapewnić, że nie grozi nadzianie się na naiwną niezręczność początkującego autora. Griffin ma dobre ucho i wyrobione pióro, zresztą to nie jest jej pierwsza ani druga książka.

Dwa konieczne ostrzeżenia:
1. Griffin lubi enigmatyczne otwarcia. Sprawdzając, czy "się czyta" i na ile wciąga, najlepiej dać jej jakieś pięćdziesiąt stron kredytu. To jest zwykle u niej moment, w którym klocki zaczynają się układać i ogólny obraz wyłaniać.
2. Jeśli ma się możliwość, lepiej wybrać oryginał. Polski przekład jest raczej średni, a w co najmniej jednym miejscu przeinaczono sens sceny (detale w tekście zalinkowanym wyżej).

W obrębie gatunku - rewelacja, a raczej rewolucja. Nie daję pełnej dziesiątki za pewne niedociągnięcia fabularne - kilka zawieszonych w próżni wątków, które powinny były albo wylecieć, albo znaleźć jakieś rozwiązanie - ale nie jest to nic, od czego sypnęłaby się cała konstrukcja, a tym, co naprawdę się liczy, jest wyjątkowe podejście do samej idei urban fantasy. Typowe dla...