Malewska lubiła alegorie a tworzyła w czasach sprzyjających alegoryzacji i przekazywaniu w ten sposób zaszyfrowanych treści. Mam pewnien kłopot z "Przemija postać świata" Malewskiej. Jest to książka wspaniała, ale nieodparcie kojarząca mi się z polityką okresu zimnej wojny. Bizancjum jest przedstawione w tej książce jako Imperium Zła, niszczące kulturę Zachodu, czyli Italię przeżywającą chwilę spokoju pod panowaniem Gotów. Nie wiem, czy to dobre skojarzenia, ale od chwili, kiedy mi się nasunęły, czyli od momentu czytania II części o wojnie gocko -bizantyjskiej za bardzo miałam wrażenie, że czytam opowieść o II wojnie światowej, która również przyniosła zagładę starego porządku świata. Książki Malewskiej nie sprawiają mi żadnych kłopotów percepcyjnych. Mam wykształcenie klasyczne, przywykłam do trudniejszych wyzwań lekturowych. Podoba mi się konstrukcja tej książki, kiedy to w ostatnim rozdziale wszystko się wyjaśnia i porządkuje, nabiera sensów. Zgadzam się z główną tezą autorki, że zadaniem ludzi, tych, co rozumieją, jest ocalenie przynajmniej ułamka dawnej postaci świata, bo bez tego nie ma nas wcale, nie można odciąć się całkowicie od korzeni. Ale nie potrafię pogodzić się z tezą, że Bizancjum zniszczyło kulturę świata zachodniego. Przeciwnie, wiele na Wschodzie ocalono i tym greckim, i tym arabskim. Ale cóż, dysponuję dostępem do stanu badań nad kulturą Bizancjum, o jakim Autorce się nie śniło. Żyję jednak w innych czsach i wiele rzeczy postrzegam inaczej.
Uważam, mino wszystko, że książka Malewskiej jest wspaniała, choćby przez to, ze prowokuje do przemyśleń, do dyskusji. Wiem, że nadrzędnym celem pisarstwa historycznego Malewskiej było zerwanie z tradycją sienkiewiczowską i to się jej w 100 % udało. Nie jest to jednak propozycja dla szerokiego odbiorcy w żadnym wypadku. Mam stosunek do książek Malewskiej szalenie osobisty, szczególnie do "Przemija postać świata". Pierwszy raz zetknęłam się z nią w BJ, w czytelni podręcznej, kiedy to zbierałam materiały do pracy magisterskiej. Czytałam wówczas Malewską stojącą niebezpiecznie blisko "Pamiętnika Literackiego" w oczekiwaniu na swoją kolejkę w punkcie ksero. Od tamtej pory, ilekroć muszę całkowicie zmieniać moje życie, sięgam po Malewską

Malewska lubiła alegorie a tworzyła w czasach sprzyjających alegoryzacji i przekazywaniu w ten sposób zaszyfrowanych treści. Mam pewnien kłopot z "Przemija postać świata" Malewskiej. Jest to książka wspaniała, ale nieodparcie kojarząca mi się z polityką okresu zimnej wojny. Bizancjum jest przedstawione w tej książce jako Imperium Zła, niszczące kulturę Zachodu, czyli Italię...