Kupując „Piękną ZŁAlicję” nie byłam do końca przekonana, czy to dobry wybór, bo po jej opisie nie mogłam za bardzo rozgryźć, o co może w niej chodzić. I nie byłam pewna, czy tak zachwalana przez Wydawnictwo Amber, książka okaże się rzeczywiście godna uwagi. Na szczęście jednak, pokierowana impulsem (i zniżką -25%), poszłam z nią do kasy. I co dziwne, nie dołączyła do stosiku „na później”, jak to się dzieje z większością kupowanych przeze mnie książek. Po kilku dniach już była przeze mnie czytana, bo po przejrzeniu pierwszego rozdziału, po prostu nie mogłam się od niej oderwać.

Ciężko opisać fabułę „Pięknej ZŁAlicji” bez zdradzania istotnych wątków. Opowiada ona historię 17 letniej Katherine, która po tym jak jej siostra Rachel została zamordowana i po całym medialnym zamieszaniu z tym związanym, przenosi się do Sydney, aby z dala od swoich rodziców dokończyć naukę w liceum. Z nikim się nie zaprzyjaźnia, gdyż nękana ciągłymi wyrzutami sumienia, pragnie tylko spokoju i tego, by nikt nie kojarzył jej z tamtą sytuacją. Dzieje się jednak inaczej, bo na jej drodze staje przebojowa, szalona Alicja, dziewczyna, która za wszelką cenę chce się z nią zaprzyjaźnić. Pomimo początkowej niepewności, Katherine zaczyna czuć do niej dużą sympatię. Jednak przyjaźń ta ma dla niej naprawdę tragiczne konsekwencje, bo pomimo wielu świetnych chwil spędzonych razem z Alicją i nowym przyjacielem – Robbiem, jej przyjaciółka nie jest taką osobą, jaką się początkowo wydawała być, a jej zachowanie przestaje być takie niewinne...

Rebecca James osadziła całą historię w trzech wymiarach czasowych. Co kilka rozdziałów Katherine wraca wspomnieniami do dnia, w którym Rachel została zamordowana. Bardziej skupia się na dokładnym opisywaniu całego wątku z Alicją – tego jak się poznały, zaprzyjaźniły, a potem oddaliły od siebie... i tego, co Alicja zrobiła. Dostajemy też krótkie rozdziały z czasów, gdy Katherine wyrwała się już ze szponów Alicji, z czasów, gdy ma już córeczkę - Sarę, i z pozoru szczęśliwe życie. Muszę przyznać, że początkowo nie byłam pewna, czy jest to dobrym pomysłem, bo mogło za szybko zdradzić to, jak wszystko się potoczyło, ale jednak okazało się być strzałem w dziesiątkę. Dzięki temu przez całą książkę zastanawiałam się nad tym, jakie wydarzenia doprowadziły do tej sytuacji, która przedstawiana była w rozdziałach z Sarą. To chyba właśnie dzięki temu czuło się takie napięcie podczas czytania, że odłożenie książki choćby na 5 minut, było naprawdę trudnym wyczynem. A retrospekcje do czasów, gdy żyła Rachel naprawdę poruszały. Świetne jest również to, że mimo wszystko występuje w książce element zaskoczenia – stało się coś, czego naprawdę się nie domyśliłam, coś co wbiło mnie w fotel na kilka minut. Byłam (i wciąż jestem) pełna podziwu w jaką logiczną całość autorka ułożyła tę książkę i wszystkie opisane w niej wydarzenia.

Trudno też nie wspomnieć o świetnie skonstruowanych bohaterach. Alicja to jeden z najgorszych czarnych charakterów, z jakimi się spotkałam. Początkowo czarująca, dobra przyjaciółka, pokazała ostatecznie swoją prawdziwą, niebezpieczną twarz. Jej druga ofiara – Robbie został przedstawiony równie dobrze, jako chłopak od niej uzależniony, który nie może powstrzymać się od przebywania w jej towarzystwie, mimo że wie, że Alicja nie jest dobrą osobą. A główna bohaterka, Katherine? Według mnie jest to naprawdę przemyślana postać. Wyrzuty sumienia, które czuła, ciągłe przeświadczenie, że nie należy jej się szczęście w życiu, że to, co się stało z Rachel i w konsekwencji z jej rodziną, to jej wina... I chęć zaprzyjaźnienia się z Alicją, która sprawiała, że Katherine choć przez chwilę zapominała o tych okropnych rzeczach, które ją spotkały. Wszystko to było takie prawdziwe, bo chyba każdy w jej sytuacji czułby i zachowywałby się podobnie.

„Piękna ZŁAlicja” budzi naprawdę wiele emocji. Przez całą książkę było mi niesamowicie żal Katherine, tego, jak potoczyło się jej życie. Gdy czytałam fragmenty o Rachel czułam wzruszenie, gniew i wściekłość, że spotkało ją coś takiego. Czułam także niedowierzanie i odrazę, gdy Alice konsekwentnie niszczyła życie swojej dawnej przyjaciółki. Nie jest to więc książka, którą czyta się obojętnie, jest to książka, którą naprawdę się przeżywa.

Autorka posługuje się dobrym językiem, a i tłumaczeniu nie można raczej niczego zarzucić. Można znaleźć tu także wiele cytatów, które poruszają, a niektóre z nich naprawdę zapadły mi w pamięć, zadziwiając swoją trafnością.

Trudno powiedzieć, do jakiego gatunku należy zaliczyć tę powieść, bo chyba każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Jest to z pewnością jedna z tych książek, które należy przeczytać, a emocje, które czuło się podczas jej czytania, pozostają w człowieku jeszcze przez długi czas. Gorąco polecam!

Kupując „Piękną ZŁAlicję” nie byłam do końca przekonana, czy to dobry wybór, bo po jej opisie nie mogłam za bardzo rozgryźć, o co może w niej chodzić. I nie byłam pewna, czy tak zachwalana przez Wydawnictwo Amber, książka okaże się rzeczywiście godna uwagi. Na szczęście jednak, pokierowana impulsem (i zniżką -25%), poszłam z nią do kasy. I co dziwne, nie dołączyła do...