Podróż sentymentalna pana po sześćdziesiątce… Dawno, dawno temu w klasie V, szkoły podstawowej pani od polskiego (nazwiska nie pomnę) dała nam wykaz książek - lektur do przeczytania. Jedną z nich był Kordzik A Rybakowa , notabene autora „Dzieci Arbatu”, ale wtedy, z powodów oczywistych nie mogłem tego wiedzieć. Niewiele już pamiętam z tej książki. Gdzieś, jak przez mgłę kojarzę Miszę i Polewoja(?) – bohaterów zadanej nam do czytania lektury. Misza przyjeżdża z Moskwy, na ukraińską wieś, gdzie wraz z innymi chłopcami przeżywa mnóstwo zaskakujących i niebezpiecznych przygód. A wszystko przez tajemniczy kordzik, marynarski sztylet z wyrytym, tajemniczym i intrygującym szyfrem… Akcja powieści toczy się parę lat po Rewolucji Październikowej 1917 roku. Nie wiem, jak dzisiaj odebrałbym zawartość i stylistykę książki, ale wtedy, jako kilkunastoletni chłopiec czytałem ją z wypiekami na twarzy. I na koniec ciekawostka. Książkę tłumaczyła Zofia Łapicka - prywatnie żona znanego aktora, Andrzeja Łapickiego.

Podróż sentymentalna pana po sześćdziesiątce… Dawno, dawno temu w klasie V, szkoły podstawowej pani od polskiego (nazwiska nie pomnę) dała nam wykaz książek - lektur do przeczytania. Jedną z nich był Kordzik A Rybakowa , notabene autora „Dzieci Arbatu”, ale wtedy, z powodów oczywistych nie mogłem tego wiedzieć. Niewiele już pamiętam z tej książki. Gdzieś, jak przez mgłę...