Powieść Na zachodzie be zmian jest na tyle znana, że pisanie o niej, po to żeby przybliżyć czy też zachcieć chyba nie ma większego sensu. Jest to literatura przestrogi, przed konsekwencjami decyzji wybranych dla ogółu. Dotyczy to zarówno państw monarchistycznych (jak w przypadku omawianej powieści) ale też i wszystkich innych ustrojów z demokracją na czele. Autor przedstawia cierpienia w wymiarze fizycznym, co w wojnie światowej przybrało nieznanych wcześniej rozmiarów. Nie mniej ważne są jednak rozważania dotyczące skaz psychicznych, które są nie do naprawienia tak samo jak stracona noga lub ręka. Pokazuje, jak wojna dotknęła wszystkie jej strony, ale także w jaki sposób cierpią ludzie, którzy pozostali biernymi jej uczestnikami poza wojną. No i co dla mnie wydaje się w tej książce najważniejsze, choć nie jest dominujące w treści: wybrani zdecydowali o tej wojnie ale cierpień doświadczyli niemal wszyscy. Cóż, jak często bywa, że decydenci wybierają kierunek nie licząc się z konsekwencjami dla ogółu, a jedynie zaspokajając swoje osobiste ambicje...

Powieść Na zachodzie be zmian jest na tyle znana, że pisanie o niej, po to żeby przybliżyć czy też zachcieć chyba nie ma większego sensu. Jest to literatura przestrogi, przed konsekwencjami decyzji wybranych dla ogółu. Dotyczy to zarówno państw monarchistycznych (jak w przypadku omawianej powieści) ale też i wszystkich innych ustrojów z demokracją na czele. Autor...