Gdy ta książka wpadła mi w ręce przekartkowałam ją szybko i pierwsze o czym pomyślałam, że jest to po prostu zbiór krótkich opowiadań dla dzieci. Nawet zastanawiałam się czy mojemu dziecku się spodobają i jednego wieczoru próbowałyśmy je czytać na dobranoc. Szybko jednak z tego pomysłu zrezygnowałam...

Te opowiadania zupełnie mi się nie kleiły, ciężko mi się je czytało tak ciurkiem, nie mogłam się przemóc i powiem szczerze, że byłam załamana. Ale nie dałam za wygraną i stale do tej książki wracałam. Wiedziałam, że ma coś w sobie, ale wciąż nie mogłam rozgryźć tej tajemnicy.

Te opowiadania choć króciutkie są naprawdę ciekawe. W treść każdego z nich jest wpleciony jakiś wierszyk, krótka rymowanka. Podobało mi się to, lecz czytając całość książka traciła urok...

Jeden - dwa, jeden - dwa -
kto liczydło takie ma?
Właśnie dziś je wymyśliłem
i liczyć się nauczyłem!

Treść także uważam za bardzo ciekawą. Każde z opowiadań dotyczy dzieci i ich czasu spędzonego w przedszkolu... i wreszcie mnie olśniło. Pamiętajki to nie jest taka zwykła książeczka dla dzieci, nie nadaje się ona do czytania wszystkiego na raz. To nie jest książka, na zasadzie: przeczytana - zaliczona.

Pamiętajki, to książka, którą czyta się wyrywkowo, do której się wraca, i która służy do zabawy a nie do przeczytania. Jest to skarbiec różnego rodzaju pomysłów jak spędzać czas z kilkulatkiem. Wspomniane wcześniej rymowanki bardzo łatwo jest zapamiętać, a opowiadania zawarte w książce pomagają nam zachęcić malucha do aktywnego spędzenia czasu. Pomagają pokazać, jak można się bawić, i ile taka zabawa może dać radości.

Pamiętajki, to książka dość niezwykła. Ze zwykłym zbiorem opowiadań ma niewiele wspólnego, choć na pierwszy rzut oka tak by się chciało o niej powiedzieć. W rzeczywistości to po prostu zbiór inspiracji i wspomnień... bo większość proponowanych zabaw jest nam doskonale znane z dzieciństwa.

Gdzie jest Europa, pokażesz mi?
Dlaczego kangur w Australii śpi?
Zabierz mnie, proszę, tam, gdzie są słonie,
małpy huśtają się na ogonie,
papuga skrzeczy i śmiesznie gada,
a kokos z drzewa na głowę spada.

Gdy ta książka wpadła mi w ręce przekartkowałam ją szybko i pierwsze o czym pomyślałam, że jest to po prostu zbiór krótkich opowiadań dla dzieci. Nawet zastanawiałam się czy mojemu dziecku się spodobają i jednego wieczoru próbowałyśmy je czytać na dobranoc. Szybko jednak z tego pomysłu zrezygnowałam...

Te opowiadania zupełnie mi się nie kleiły, ciężko mi się je czytało tak...