Książka po którą chciałam sięgnąć już od dawna. Licia Troisi to jedna z moich ulubionych pisarek, więc staram się przeczytać jej wszystkie dzieła. To już jedenasta książka jej autorstwa którą przeczytałam i wciąż nie zmieniam zdania - Licia Troisi włoską królową fantastyki!

Sofia nigdy nie miała normalnego życia. Gdy miała kilka miesięcy trafiła do sierocińca. Na początku wszystko było proste, ale potem już tylko coraz gorzej. Niby uczyła się dobrze i nie sprawiała kłopotów, ale i tak nie było jej tak przyjemnie jakby się mogło zdarzać. Ze względu na rudy kolor włosów i piegi, wszyscy w domu dziecka nazywają ją Dynią. Oprócz tego ma bardzo, ale to bardzo niską samoocenę. Uważa się za ofiarę losu, która do niczego się nie nadaje. Jednak pewnego dnia jej życie jeszcze bardziej się komplikuje.

Sofia ma trzynaście lat i jej szanse na znalezienie domu są małe. Przynajmniej tak jej wróżą wredni koledzy. Wszyscy ulegają zdziwieniu, gdy okazuje się, że Sofię ktoś chce zaadoptować. I to nie byle kto - podobno wybitny profesor! Dziewczynka wciąż nie rozumie kto zechciał opiekować się taką niedorajdą jak ona. Był ku temu konkretny powód. Sofia nie jest zwykłą dziewczynką. Okazuje się, że jest ona potomkinią Lunga, człowieka, który kilka tysięcy lat temu przyjął duszę swojego mędrca smoka Thubana. Aż się nie chce wierzyć że osóbka z lękiem wysokości może być kimś wyjątkowym i podobno potężnym. Sofia musi przestać użalać się nad sobą i wybrać drogę - spokojne życie, czy wypełnienie swojego obowiązku pokonania przeciwnika i ocalenia świata? Tego musicie dowiedzieć się sami.

Moim zdaniem Licia Troisi pisze książki dosyć ciężkim językiem. Zawsze kiedy czytam jej dzieła idzie mi to trochę wolno. Na szczęście po jakimś czasie wszystko się rozwija i potem idzie już gładko. Tak właśnie było w przypadku pierwszego tomu ,,Dziedziczki smoka''. Mimo to fabuła mi to wynagrodziła. Momentami wciągająca i bardzo przyjemna. Bardzo polubiłam profesora. Szybko zyskał moją sympatię dzięki swojemu miłemu i pocieszającemu uśmiechowi. Co moim zdaniem bardzo wielką wadą? Główna bohaterka. Rozumiem, że celowo jest nieśmiała, ale po prostu momentami odkładałam książkę przez irytację. Mam nadzieję jednak, że Sofia zmieni się chociaż trochę w drugim tomie, bo bardzo mi to przeszkadzało w czytaniu. Za to Lidję bardzo polubiłam, mimo tego, że na początku została przedstawiona w negatywnym świetle.

Z pewnością chciałabym zamieszkać w tej pięknej willi profesora. Czytając te wspaniałe opisy całego domu, a zwłaszcza pokoju miałam ochotę w nim zamieszkać. Oprócz tego strasznie chciałabym zobaczyć i przejść się po ogrodzie przed domem i odwiedzić to lekko mroczne jezioro.

A więc książka ta jest jednym z wspaniałych dzieł Licii Troisi. Polecam ją wszystkim miłośnikom fantastyki.

Książka po którą chciałam sięgnąć już od dawna. Licia Troisi to jedna z moich ulubionych pisarek, więc staram się przeczytać jej wszystkie dzieła. To już jedenasta książka jej autorstwa którą przeczytałam i wciąż nie zmieniam zdania - Licia Troisi włoską królową fantastyki!

Sofia nigdy nie miała normalnego życia. Gdy miała kilka miesięcy trafiła do sierocińca. Na początku...