Wszystko, co czytam w recenzjach na lubimyczytać o tej książeczce to prawda: baśniowość, wzruszające losy i serdeczność jaka spotyka głównego bohatera... Tylko dlaczego nikt nie pisze o tym, że Lwów Makuszyńskiego w zasadzie nie jest żadnym Lwowem?! Nie chodzi tu nawet o wszechogarniającą życzliwość w stosunku do Michasia, choć i ona bywa podejrzana (każdy chętnie przyjąłby, nakarmił i przenocował chłopca z ulicy, który w dodatku nie wiadomo skąd przybył? Litości...czy teraz czy w międzywojniu było to raczej mało realne). Przede wszystkim Lwów w tej książce jest polskim monolitem: wszystkie napotkane osoby to Polacy, w dodatku szaleni patrioci, którzy wzruszają się na sam widok Panoramy Racławickiej; a gdzie są Ukraińcy? Niemcy? Żydzi? Narrator ewidentnie wziął sobie za cel przedstawienie młodemu czytelnikowi historii i piękna tego miasta, ale trzeba zauważyć, że to nie jest nawet fałszywa historia, to historia całkowicie zmyślona. Jeśli już wspomina się innych niż Polacy mieszkańców miasta, dotyczy to zawsze okresu austriackiego i okres ten, jak i wytwory kultury, jest mocno deprecjonowany, co na zasadzie kontrastu podkreśla chwałę i dumę Polaków. Wątek Ukraiński, czy Żydowski nie sjest poruszany w ogóle, a przecież zdawałoby się, że każde dziecko wie, że bez nich to miasto nie istnieje! Jestem w szoku, że czytelnicy nie zwrócilli uwagi na ten "szczegół"... Niestety, mimo wszystkich zalet tej bajeczki nie można spokojnie przejść obok tak wykreowanej historii Lwowa i jego mieszkańców, nie tylko w "naszych czasach", ale w ogóle. Powiedziałabym, że książka ta może być (i pewnie była w swoim czasie) szkodliwa dla młodych umysłów, niestety, między innymi takie bodźce wpływają na późniejsze postrzeganie rzeczywistości (niejedna dorosła osoba znająca jako tako historię mogłaby ulec tej cukrowo-sentymantalnej narracji przepotężnej chwalebnej Polski we Lwowie...).
Przykro mi, panie Makuszyński, ale to nie przejdzie.

Wszystko, co czytam w recenzjach na lubimyczytać o tej książeczce to prawda: baśniowość, wzruszające losy i serdeczność jaka spotyka głównego bohatera... Tylko dlaczego nikt nie pisze o tym, że Lwów Makuszyńskiego w zasadzie nie jest żadnym Lwowem?! Nie chodzi tu nawet o wszechogarniającą życzliwość w stosunku do Michasia, choć i ona bywa podejrzana (każdy chętnie...