Po "Ładzie serca" zostaje w sercu nieład. Nieład w duszy, chaos myśli, swego rodzaju rozedrganie. Historia człowieka, który walczy o wiele dusz, a udaje mu się uratować tylko jedną. I to jakim kosztem. Najsmutniejszą rzeczą jest jednak w powieści to, że Bóg, któremu tak bardzo zawierza główny bohater, ksiądz Siecheń, jest odległy i obcy, niesłyszący, daleki od ludzkich cierpień, śmierci, od rozpaczy i zbrodni. Wielokrotnie wzywany, milczy i zezwala na zło. Wszystko toczy się w powieści tak, jakby Bóg nie był ani mocny, ani wszechmogący ani – co jest chyba najtragiczniejsze – godny zaufania. Pomiędzy ludzką a boską miarą rzeczy zarysowuje się bolesny rozstęp, a prywatny plan księdza Siechenia, choć górnolotny i szlachetny, okazuje się rażąco nieprzystawalny do wielkiego i nieznanego boskiego zamiaru. Bóg dysponuje swoją łaską nie licząc się z potrzebami i nadziejami sedelnickiego proboszcza: ocala złoczyńcę Morawca, na długie lata opuszcza Annę i zmusza ją do życia w rynsztoku, a ukochanego podopiecznego Michasia pozwoli zwieść na pokuszenie. Śledząc fabułę powieści nie można oprzeć się przeświadczeniu, że wszystko zmierza ku katastrofie. Istotnie, niewinny Michaś okazuje się zauroczony złem, gdy tylko po raz pierwszy udaje mu się z nim zetknąć, a zrozpaczona po stracie męża żona leśnika roztrzaskuje strzałem z rewolweru główkę swego maleńkiego dziecka, następnie zabija również siebie. Z olbrzymiego kotła wszechpanującego zła udaje się wydobyć tylko Morawcowi, który przecież najmniej na jakąkolwiek łaskę zasługiwał. Złoczyńca uratował księdza Siechenia, by ten znów mógł po swojemu toczyć walkę z wiatrakami. W książce Andrzejewskiego jest jak w życiu – niezbadane są wyroki boskie i ich skutki. A my, ludzie mali i słabi, musimy się z tym stanem rzeczy pogodzić.

Po "Ładzie serca" zostaje w sercu nieład. Nieład w duszy, chaos myśli, swego rodzaju rozedrganie. Historia człowieka, który walczy o wiele dusz, a udaje mu się uratować tylko jedną. I to jakim kosztem. Najsmutniejszą rzeczą jest jednak w powieści to, że Bóg, któremu tak bardzo zawierza główny bohater, ksiądz Siecheń, jest odległy i obcy, niesłyszący, daleki od ludzkich...