Wspaniała uczta dla umysłu i ducha! Do Żelaznego mam ambiwalentna stosunek, wiem, że jest wspaniałym pisarzem, ja z kolei nie należe do ćwierćmózgów jednak np. Pana światła do tej pory nie skończyłam odczuwam tą powieść jako istną mękę i dopust Boży.. Jednak Śmierć w Italbarze to naprawdę majstersztyk! W tej powieść jest wszystko wiara, nadzieja, miłość, nienawiść, siła, lojalność, magia..a do tego wszystkie możliwe gatunki..realizm magiczny, sf, sensacja, moralitet. Powieść nie jest długa ale naprawdę jest pełna. Ostatnio czytałam bgrybe tomiska kontynuatorów Diuny i to była niepotrzebna strata tuszu i papieru..stanowczo nie było potrzeby robić z tego takich cegieł. Tutaj Panowie H i A mają doskonały przykład, że więcej nie znaczy lepiej! Żelazny jest trudny do sklasyfikowania..jego prace są zarówno lekkie w tonie i bardzo poważne. Nawet styl ulega zmianie od mityzującego i ogromnie poetyckiego, do bardziej kontrolowanego,dokładnego i oszczędnego. W tej powieść z kazdego rozdziału dowiadujemy się powoli o co chodzi na początku nic nie jest łatwe i zrozumiałe ale powoli dostajemy wszelkie informacje do poskładania całości. Prawdziwa perełka, POLECAM!

Wspaniała uczta dla umysłu i ducha! Do Żelaznego mam ambiwalentna stosunek, wiem, że jest wspaniałym pisarzem, ja z kolei nie należe do ćwierćmózgów jednak np. Pana światła do tej pory nie skończyłam odczuwam tą powieść jako istną mękę i dopust Boży.. Jednak Śmierć w Italbarze to naprawdę majstersztyk! W tej powieść jest wszystko wiara, nadzieja, miłość, nienawiść, siła,...