Pierwszy raz zaraz po przeczytaniu jakiejś książki zastanawiam się, czy powinienem pisać opinię bezpośrednio po jej zakończeniu, pod wpływem emocji czy nawet - być może - zbyt pozytywnego nastroju. I taka świadomość to już jest wpływ powyższej pracy. Powyższy nastrój jak i pozytywne emocje - tak samo. Opinia taka może nie być obiektywna lecz naznaczona może być - siłą rzeczy - pewną dawką stronniczości. Ale teraz myślę, że po co komuś obiektyne opinie (?) Jeśli w ogóle istnieje coś takiego jak "obiektywna opinia" - ponieważ z założenia (tak mi się wydaje) opinia służy wyrażaniu subiektywnych osądów. Wiele można sobie zaszkodzić działając pod wpływem "dotkliwych" (wyrażenie z tej książki), a więc negatywnych emocji i takiegoż nastroju. Także innym, ale zwlaszcza sobie (czytając tę książkę w pewnym momencie pomyślałem sobie, jak bardzo Buddyzm jest - w pozytywnym znaczeniu słowa jak też w pewnym sensie - egoistyczny. Korzyści dla innych są wtórne - w pewnym sensie można tak uważać). Ale chyba pisząc opinię pod wpływem pozytywnych stanów umysłu (czego jestem świadomy) nikomu nie zaszkodzę, ani tym bardziej sobie samemu.

Nie zgadzam się z opinią, jakoby w tej książce za dużo było Paula Ekmana - współautora, partnera rozmów Dalajlamy, których zapis stanowi niniejszą pozycję. Dla mnie obecność Dalajlamy jest oczywista, ale sam P. Ekman - przynajmniej dla mnie - reprezentuje mój w pełni raczej zachodni światopogląd czy punkt widzenia, mimo że zdaje sobie sprawę nieustannie z możliwości ograniczeń z tym związanych, jest bardzo otwarty, ma analityczny i chłonny umysł, nie jest wcale dogmatyczny i nawet doznaje osobistej przemiany życia emocjonalnego pod wpływem Dalajlamy. Zadaje bardzo trafne pytania (reprezentatywne dla człowieka z Zachodu), jego wywody są również takie. Przyznam, że musiałem pokonać pewne uprzedzenie, bowiem P. Ekman jest psychologiem behawioralnym, ale teraz już zupełnie inaczej widzę tę teorię jak i sam fakt posiadania uprzedzeń. Dalajlama z kolei chwilami nawet humorystycznie nazywa siebie "heretykiem", nauczał studentów, aby poddawali w wątpliwość nawet to, co mówił i czego nauczał sam Budda (który również zalecał indywidualne, analityczne traktowanie jego nauki, niedogmatyczne - aby wyrobić umiejętność samodzielnego myślenia, oceny i pełnej świadomości). Tak więc nic "na wiarę". Dla przykładu pod wpływem spotkań z naukowcami Zachodu Dalajlama kwestionuje tradycyjną buddyjską kosmologię zawartą w pismach.

Z tej książki coś emanuje, jakaś dobroć - i to się udziela. Za chwilę zabieram się zatem za "Sztukę Szczęścia", która również jest rozmową z Dalajlamą, tym razem innego naukowca ze świata Zachodu. Chyba nie będzie temu końca, wystarczy raz się "wkręcić" ;)

Pierwszy raz zaraz po przeczytaniu jakiejś książki zastanawiam się, czy powinienem pisać opinię bezpośrednio po jej zakończeniu, pod wpływem emocji czy nawet - być może - zbyt pozytywnego nastroju. I taka świadomość to już jest wpływ powyższej pracy. Powyższy nastrój jak i pozytywne emocje - tak samo. Opinia taka może nie być obiektywna lecz naznaczona może być - siłą...