Bardzo dokładny opis długiego i żmudnego śledztwa, bez superbohaterszczyzny i cudownych zbiegów okoliczności, które tak lubią nasi współcześni autorzy. Reszta jak to w kryminale milicyjnym - jeśli się go lubi, to frajda z lektury gwarantowana. Irytuje tylko nagminne używanie wymiennie słów rewolwer i pistolet, choć to przecież zupełnie co innego.

Bardzo dokładny opis długiego i żmudnego śledztwa, bez superbohaterszczyzny i cudownych zbiegów okoliczności, które tak lubią nasi współcześni autorzy. Reszta jak to w kryminale milicyjnym - jeśli się go lubi, to frajda z lektury gwarantowana. Irytuje tylko nagminne używanie wymiennie słów rewolwer i pistolet, choć to przecież zupełnie co innego.

Jeden pistolet, a ile trupów. Pierwszą ofiarą feralnej spluwy pada milicjant, któremu zostaje ona zrabowana. Krwawy szlak jego służbowej broni znaczą kolejne napady rabunkowe, po których tropie wytrwale podążają śledczy MO. Klasyka gatunku, polecam!

Jeden pistolet, a ile trupów. Pierwszą ofiarą feralnej spluwy pada milicjant, któremu zostaje ona zrabowana. Krwawy szlak jego służbowej broni znaczą kolejne napady rabunkowe, po których tropie wytrwale podążają śledczy MO. Klasyka gatunku, polecam!

"Dzieje jednego pistoletu" zostały wydane w 1976 roku i stanowią historię / reportaż, chłodną, rzetelną, bardzo szczegółową relację / analiza / dedukcja (zeznania świadków, drobiazgowość np. But podejrzanego był nieodpowiednio dobrany rozmiarem prawy, opis mężczyzny z workiem, szczegółowość z ubiorem, kolorami czy znakami szczególnymi, rasa psa , urzędniczka w ubraniach z Mody Polskiej, handlarka Olga Miętus sprzedaje kwiaty nielegalnie na Nowym Świecie, zamiatacz ulic, przekrój spojeczny doskonale odtworzony, galeria świadków, menu w restauracji, kawiarni, fryzura, repertuar , usprawiedliwienia dla świadków z powodu spóźnienia się do domu, masa pytań, rozkminianie, luźne hipotezy...itd) z zabójstwa sierżanta Kalisiakowa w 1965 roku, napadu na pocztę i dalej trup zacznie się gęsto ścieleć, major Makowski (vel porucznik Columbo / Sherlock Holmes / Hercules Poirot) rozpoczyna długofalowe śledztwo...wehikuł czasu przeniesie nas w czasoprzestrzeni lat 60 / 70.XX wieku, będziemy niemymi uczestnikami zmian społeczno - polityczno - ekonomiczno - socjologicznych ( 22 lipca, motoryzacja i samochody PRL-u z pościgami, masz media, przestępstwa gospodarcze, itp.),niezwykle szczegółowo autor zanurzył się w mapę i topografię Warszawy, a szczególnie Bielany. Dokument epoki.
"...Na wprost wejścia na zielone tereny Akademii Wychowania Fizycznego biegnie piękna, szeroka ulica - aleja Zjednoczenia. Na rogu jej skrzyżowania z Marymoncką mieści się popularna kawiarnia - już chyba od kilku pokoleń miejsce randek studentów AWF.
Naprzeciwko znajduje się spory budynek straży pożarnej. Idąc aleją Zjednoczenia w stronę ulicy Stefana Żeromskiego, mija się po obu jej stronach czteropiętrowe budynki mieszkalne.
Na rogu al. Zjednoczenia i Jana Kasprowicza znajduje się postój taksówek. Tam też jest przystanek autobusowy. Po przeciwnej, nieparzystej stronie ulicy, wyrasta dom wyższych od innych. Prawie „drapacz chmur”. Tuz za nim stoi dwupiętrowy budynek oznaczony numerem dziewiętnastym. Użytkują go wspólnie zgodnie dwie instytucje: poczta i biblioteka publiczna. Prawą część domu zajmuje poczta, do której prowadzi osobne wejście. Wisi u duża czerwona tabliczka z napisem” „Urząd Pocztowy, Warszawa 45” . Mniejszy szyld głosi, że w tym budynku można również skorzystać z usług PKO...

Powieść milicyjna stała się jedna z odmian powieści kryminalnej XX wieku, publikowana w latach 1955–1991 w krajach komunistycznych Europy Środkowo-Wschodniej. Dochodzenie prowadzone przez milicjanta / adwokata / sędziego w sprawie przestępstwa kryminalnego / zbrodni, by ukazać jego schemat / działanie , przyczyny i okoliczności.
Reżim komunistyczny, ideologia, koloryt socrealizmu, propaganda, walka z kapitalizmem, inicjatywą prywatną , przedstawicielami średniego aparatu państwowego.
Powieść milicyjna była odpowiedzią na światowe klasyki kryminalne i kapitalistyczne twórczości Agaty Christie, Edgara Wallace’a.
Przedstawiciele gatunki i prekursorzy:
1. Tadeusz Kostecki vel Krystyn T. Wand, W. T. Christine
2. Andrzej Piwowarczyk
3. Adam Bahdaj vel Dominik Damian
4. Anna Kłodzińska vel Stanisław Załęski i Mierzański
5. Jerzy Korycki vel Jerzy Edigey
6. Aleksander Minkowski vel Marcin Dor, Alex Hunte
7. Zbigniew Safjan vel Andrzej Zbych
8. Helena Sekuła vel Helena Turbacz
9. Maciej Słomczyński vel Kazimierz Kwaśniewski
10. Krzysztof Teodor Toeplitz vel Krzysztof Deuter
11. Andrzej Wydrzyński vel Artur Morena
12. Zygmunt Zeydler-Zborowski.

Jerzy Edigey vel Jerzy Waldemar Korycki (1913 - 1983)
polski pisarz, adwokat i działacz społeczny pochodzenia tatarskiego.
Pochodzenie z tatarskiej rodziny szlacheckiej (herbu Koryca),osiadłej na Litwie w XVI wieku. Literacki pseudonim „Edigey” przyjął od zawołania „Edigiej-Emirza”, przodka emira Edigeya, który przewodził plemieniu Mangytów i Złotej Ordzie w latach 1400 do 1412.
W życiu zajmował się rożnymi profesjami od dziennikarstwa, prawa czy trenowania wioślarzy z zasługami dla sportu.
W 1962 roku postanowił na debiut literacki, rok poźniej wydano "Czek dla białego gangu", kilka powieści zostało sfilmowanych czy przełożonych na słuchowiska radiowe. Napisał około 50 pozycji, przetłumaczonych na wiele języków.

"Dzieje jednego pistoletu" zostały wydane w 1976 roku i stanowią historię / reportaż, chłodną, rzetelną, bardzo szczegółową relację / analiza / dedukcja (zeznania świadków, drobiazgowość np. But podejrzanego był nieodpowiednio dobrany rozmiarem prawy, opis mężczyzny z workiem, szczegółowość z ubiorem, kolorami czy znakami szczególnymi, rasa psa , urzędniczka w ubraniach z...

Fakty ujęte metodycznie,opowiedziane z dokładnością i z powolnością.
W formie audiobooka dobrze się słucha.Jest to drugie moje spotkanie ze słowem pisanym autora. W dużej mierze inne ale są pewne rozpoznawalne metody dedukcyjne...

Fakty ujęte metodycznie,opowiedziane z dokładnością i z powolnością.
W formie audiobooka dobrze się słucha.Jest to drugie moje spotkanie ze słowem pisanym autora. W dużej mierze inne ale są pewne rozpoznawalne metody dedukcyjne...

Bardziej reportaż niż kryminał Dobrze się czyta nic poza tym.

Bardziej reportaż niż kryminał Dobrze się czyta nic poza tym.

Całkiem przeciętna książka, bardziej jest to opowiedzenie pewnych wydarzeń, niż kryminał.

Okazuje się, że przeczytałem ją po raz drugi :) w 2019 roku. Nic się nie zmieniło, nadal bardziej jest to trochę jak publicystyka, ale czyta się szybko.

Całkiem przeciętna książka, bardziej jest to opowiedzenie pewnych wydarzeń, niż kryminał.

Okazuje się, że przeczytałem ją po raz drugi :) w 2019 roku. Nic się nie zmieniło, nadal bardziej jest to trochę jak publicystyka, ale czyta się szybko.