Mówi się, że nazywanie strachu pomaga go okiełznać. Jednak czy nazywanie czegoś nieznanego jest możliwe?

Akcja rozgrywa się w Maine, zimnym amerykańskim miasteczku. Zara po śmierci ojczyma traci chęci do życia, dlatego jej mama postanawia wysłać ją do babci. Dziewczyna mimo ówczesnych wątpliwości dosyć szybko aklimatyzuje się w nowym środowisku, zdobywa kilku nowych przyjaciół, z którymi postanawia podzielić się pewną dziwną sytuacją... Śledzi ją pewien mężczyzna.

W książce występują pewne sytuację, które można przewidzieć, ale nie tylko my to robimy. Bohaterka domyśla się bardzo wielu rzeczy, ale próbuje w to nie wierzyć, przez co książka zyskuję dużego plusa za realistyczność ;).
Bohaterka potrafi zadbać nie tylko o siebie, ale i o rodzinę i przyjaciół. Przezwycięża swoje fobie, aby stawić czoła zagrożeniu.

Carrie Jones w swojej książce wykorzystała (albo wymyśliła) pewne fantastyczne stworzenia. Piksy. Mają coś z wróżek, elfów i ludzi. Nie są one bardzo groźne, ale kiedy król jest samotny, czyli nie ma królowej, jego dwór dopada pragnienie, niebezpieczne dla ludzi mieszkających w okolicy.

Autorka stworzyła książkę pełną akcji, niespodziewanych sytuacji oraz oryginalnych bohaterów. "Pragnienie" jest napisane bogatym językiem, zawiera w sobie też elementy dobrego thrillera. Książka wywołała we mnie przeróżne emocje: napięcie, podekscytowanie i naprawdę mam wrażenie, że uczestniczę w akcji (ma na to wpływ na pewno pierwszoosobowy narrator).

Mówi się, że nazywanie strachu pomaga go okiełznać. Jednak czy nazywanie czegoś nieznanego jest możliwe?

Akcja rozgrywa się w Maine, zimnym amerykańskim miasteczku. Zara po śmierci ojczyma traci chęci do życia, dlatego jej mama postanawia wysłać ją do babci. Dziewczyna mimo ówczesnych wątpliwości dosyć szybko aklimatyzuje się w nowym środowisku, zdobywa kilku nowych...