Dno, obciach i żenada.
Najgorsza książka dla dzieci wszech czasów (razem z pewnymi "Wyliczankami"). Poprzednie książki tej autorki jakoś zniosłam, tutaj już nie dałam rady.
Stereotypowa, wtórna, mało odkrywcza i bardzo dewaluująca kwestię miłości.
Rysunki tak samo żenujące jak tekst, zarówno w warstwie estetycznej jak i technicznej, fuj!

Aż żałowałam, że nie można w recenzji zamieszczać skanów. W zasadzie powinnam przytoczyć cały tekst książki, ale może kilka przykładów:

"Ale miłość może być też potrzebna.
Miłość czasem może być dość męcząca i nudna".

"Zakochani i znoszą jajka".

Z książki można wywnioskować, że:
- najlepiej kochać konie, bo nas nie wyśmieją,
- miłość kosztuje, bo trzeba jeść dużo mięsa (60 zł za kg!),
- Amor to stary pedofil (tak go namalowała autorka, mimo że sama obok pisze, że "wygląda jak dzidziuś"),
- miłość jest czerwona i różowa,
- miłość istnieje we wszystkich językach,
- gdy chce się, żeby ktoś się zakochał trzeba mu dać napój m.in. z krwią nietoperza (autorka pisze: możesz zamiast tego użyć soi).

Stek bzdur. Az dziw, że wydało to wydawnictwo Czarna Owca niegdyś Jacek Santorski i Spółka. Czy książkę oglądnął jakiś psycholog dziecięcy?

PS Dla porównania polecam polską "Bajkę o kochaniu" - rewelacyjna treściowo, edycyjnie i graficznie.

Dno, obciach i żenada.
Najgorsza książka dla dzieci wszech czasów (razem z pewnymi "Wyliczankami"). Poprzednie książki tej autorki jakoś zniosłam, tutaj już nie dałam rady.
Stereotypowa, wtórna, mało odkrywcza i bardzo dewaluująca kwestię miłości.
Rysunki tak samo żenujące jak tekst, zarówno w warstwie estetycznej jak i technicznej, fuj!

Aż żałowałam, że nie można w...