Jakoś głupio jest recenzować książkę kogoś, kto ma znacznie wyższe wykształcenie od mojego, zwłaszcza, że została ona napisana językiem, który określiłabym jako naukowy.
Książka nie dla każdego, ze względu na mnogość terminologii, ale z pewnością poleciłabym ją min. psychologom, czy psychoterapeutom. Myślę, że każdy kto prowadzi jakiegokolwiek typu terapie powinien znać pewne trendy religijne, new age, czy psychologiczne również od tej niezbyt dobrej strony.
Mnie prywatnie najbardziej zaciekawił rozdział o tzw. "pozytywnym myśleniu" i tematyka "selfizmu" jako taka (przewija się w większości rozdziałów. Prywatnie "dorastałam" na tego typu ideologiach i wiem jak bardzo są zgubne - powodują najogólniej rzecz biorąc bujanie w chmurach, zamiast szukania praktycznych, długoterminowych rozwiązań. Tak jak pisze ks. Posacki wina za wszelkie niepowodzenia jest spychana na człowieka, którego rzekomym błędem jest zbyt mały odlot w swój własny urojony, "pozytywny" świat.
Szkoda, że sami psychologowie tak rzadko podejmują się krytyki tego typu nowoczesnych trendów.

Jakoś głupio jest recenzować książkę kogoś, kto ma znacznie wyższe wykształcenie od mojego, zwłaszcza, że została ona napisana językiem, który określiłabym jako naukowy.
Książka nie dla każdego, ze względu na mnogość terminologii, ale z pewnością poleciłabym ją min. psychologom, czy psychoterapeutom. Myślę, że każdy kto prowadzi jakiegokolwiek typu terapie powinien znać...

Ks. Posacki z naukowym podejściem porusza zagadnienia z pogranicza psychologii wkraczające w obszar religii.
Zagadnienia bardzo ważne opisane jednakże trudnym w czytaniu stylem złożonych zdań i licznych dygresyjnych odniesień.
Tym nie mniej warto przebrnąć, by uświadomić sobie jakie niebezpieczeństwa kryją się w popularnych prądach wywodzących się z gnozy i myśli Gustawa Junga.
Cenny jest opis szarlatańskiej metody Berta Hellingera oraz tzw. "kinezjologii edukacyjnej".
Poruszane jest także zagadnienie wszechobecnego NLP (neurolingwistyczne programowanie),metoda Silvy, pozytywne myślenie i tzw. "selfizm".
Wszystkie te kierunki stanowią poważne zagrożenie dla każdego katolika i warto to sobie uświadomić i zatroszczyć się o młode pokolenia tak podatne na szybkie uzyskiwanie oczekiwanych efektów niezależnie od związanych z tymi metodami niebezpieczeństw.
cytat:
Myślenie życzeniowe zamiast prawdy.
Ideologom myślenia pozytywnego nie chodzi o prawdę obiektywną, ale o takie przeinaczenie definicji prawdy, że prawdą staje się coś, "dzięki czemu czujemy się lepiej".
Stosuje się tu domorosłą i uproszczoną psychologię, która przechodzi w swoistą pseudoreligię sukcesu, bogactwa i absolutnego szczęścia.
Potrzeby są tu realne, ale obietnice nierealne. Upragnione cele często fascynują, właśnie dlatego, że są nierealistyczne. Wyraża się to w kluczowych dla pozytywnego myślenia tezach takich jak: "jeśli myślimy pozytywnie spotykają nas same dobre rzeczy", "nieważne kim jesteś ważne za kogo się uważasz", "to, w co wierzysz staje się prawdą".
Z psychologicznego punktu widzenia "myślenie pozytywne" sprzyja tłumieniu prawdziwych uczuć, co może być niebezpieczne (zakończyć się np. samobójstwem),podobnie jak liczenie wyłącznie na efekt placebo czy autosugestię w przypadku zaburzeń somatycznych.
Wielu psychologów wykazało, że przyczyną zaburzeń są problemy sumienia (problem dobra i zła) i etycznie ukierunkowanego sensu życia czy braku realizmu w postrzeganiu rzeczywistości. Większość też twierdzi, że do rozwoju potrzebne są tak pozytywne jak i negatywne emocje.
Każde zaburzenie psychiczne jest rezultatem indywidualnego rozwoju, stąd terapia musi uwzględniać proces uczenia się. Uwzględnić należy nie tylko myślenie (postulowane przez "pozytywne myślenie") ale również emocje, dotychczasowe struktury przeżywania oraz fizyczno-wegetatywne nawyki związane z reakcjami.
Teoria "pozytywnego myślenia" ignoruje powszechnie uznawane rezultaty badań i praktyki terapeutycznej, proponując fałszywą drogę na skróty.
Brak granic i różnic, brak realizmu i uznawania ograniczeń w życiu jest błędem poznawczym. To błędne myślenie ma ponadto charakter totalitarny i przejawia tendencję do uzależniania adeptów od tej ideologii, rodząc zniewolenie i przymus wewnętrzny. Mechanizm jest tu podobny jak w wielu sektach destrukcyjnych. Tym bardziej, że twórcy "pozytywnego myślenia" za porażki winią samych czytelników czy klientów. W wyniku tego powstaje błędne koło, na które składa się poczucie winy i frustracja prowadzące często do jednego rezultatu: czytelnicy i klienci stają się biedni i zagubieni zamiast bogaci i zdrowi. Bogacą się ogromnie natomiast ci, którzy szerzą podobne teorie.

Ks. Posacki z naukowym podejściem porusza zagadnienia z pogranicza psychologii wkraczające w obszar religii.
Zagadnienia bardzo ważne opisane jednakże trudnym w czytaniu stylem złożonych zdań i licznych dygresyjnych odniesień.
Tym nie mniej warto przebrnąć, by uświadomić sobie jakie niebezpieczeństwa kryją się w popularnych prądach wywodzących się z gnozy i myśli Gustawa...

"Polowanie na czarownice".

"Polowanie na czarownice".

Mądra książka, warto do niej wracać.

Mądra książka, warto do niej wracać.