Książkę tą chciałam przeczytać od dawna. Pan Baccalario to jeden z moich ulubionych pisarzy i chciałam przeczytać wszystkie jego książki. Jakoś zawsze gdy byłam w księgarni nie wpadłam na pomysł żeby poszukać tej książki. Jednak pewnego dnia kiedy przeglądałam książki, które chciałam przeczytać, natknęłam się właśnie na ten tytuł. Poprosiłam mamę żeby poszukała na allegro i znalazła za piętnaście złotych. Kupiła i po kilku dniach doszła. Bardzo się cieszyłam i po skończeniu książki nie byłam zawiedziona, ale bardzo smutna.

Greta jest normalną szesnastolatką. Mieszka z rodzicami i młodszym rodzeństwem. Jest zadowolona ze swojego życia. Ma najlepszą przyjaciółkę i umawia się z chłopakami. Właśnie zbliżają się wakacje i Greta wyjeżdża z rodzicami nad morze. Nie może narzekać - będzie z nimi ukochany dziadek, jej przyjaciółka Penny oraz koleżanku Camilla i Caroline. Wyjazd idealny. Na dodatek dziewczyna uczy się nurkować co było jej marzeniem. Oprócz tego poznaje tam przystojnego i bardzo sympatycznego chłopaka - Alberto. Dziewczyna po pewnym czasie się w nim zakochuje. Greta wszystkie swoje przeżycia opisuje w dzienniku. Co z tego wyjdzie?

Mimo wszystko nie na tym się skupia ostatecznie fabuła. Po kilku miesiącach nad to samo morze, do tego samego domku przyjeżdża dwudziestosześcioletni pisarz szukający weny. Przypadkiem trafia na zeszyt z literką ,,G'' na okładce. Okazuje się, że jest to dziennik dziewczyny o imieniu Greta. Pisarz postanawia go przeczytać i podopisywać coś od siebie. Gdy kończy swą lekturę, okazuje się, że ostatnia strona została wyrwana. Czy pojedzie odszukać Gretę aby odkryć koniec jej historii? Tego musicie dowiedzieć się sami.

Książka wywarła na mnie ogromne wrażenie. Spodziewałam się w sumie lekkiego romansiku, które czasami bardzo lubię. A tu niespodzianka - było to niemal zupełnie co innego! Jednak zacznijmy od plusów. Polubiłam Gretę. Nie była może bardzo realistyczną postacią, ale na pewno odbierało się ją jako kogoś miłego. Alberto nie polubiłam na samym początku i nic się nie zmieniło. Co do Penny, to też nie wzbudziła we mnie sympatii, przez swoje uwielbienie do chłopaków. Reszta postaci była raczej sympatyczna, lub nie zwróciłam na nie uwagi. Co mi się jeszcze podobało? Ogólnie fabuła i całość. Co mnie odpychało? Chyba nic. W sumie książka naprawdę posiada bardzo mało minusów. A czym mnie zaskoczyła? Zakończeniem. Nie będę go zdradzać, ale mogę napisać, że na pewno zostawia czytelnika z małym niedosytem i głębokimi przemyśleniami, które krążą po głowie przed snem.

Książkę polecam naprawdę wszystkim. Zarówno młodsi jak i starsi czytelnicy powinni znaleźć tu coś dla siebie. Fabuła dosyć prosta, ale na pewno nie jednego może zaskoczyć.

Książkę tą chciałam przeczytać od dawna. Pan Baccalario to jeden z moich ulubionych pisarzy i chciałam przeczytać wszystkie jego książki. Jakoś zawsze gdy byłam w księgarni nie wpadłam na pomysł żeby poszukać tej książki. Jednak pewnego dnia kiedy przeglądałam książki, które chciałam przeczytać, natknęłam się właśnie na ten tytuł. Poprosiłam mamę żeby poszukała na allegro i...