Najogólniej: Książka mówi o nierozwiązanej do dziś zagadce zabójstwa Olofa Palmego, szwedzkiego premiera.

Bardzo dziwnie napisana, a może przetłumaczona książka. Wiele razy natknęłam się na bardzo zakręcone dialogi, w których za nic nie można się odnaleźć. Na początku myślałam, że nie skupiam się wystarczająco na czytaniu, więc te kilka chwil nieuwagi zadecydowały, że nie wiedziałam, o czym czytam. Otóż nie. Znalazłam wiele pozaznaczanych fragmentów, które przeanalizowałam jeszcze raz i okazało się, że nie tylko ja miałam z nimi kłopot.

Perrson skupił się na rozmiarze książki, a nie na spójności wątków, co niestety da się zauważyć.
Nie znajdziemy tam żadnych spektakularnych pościgów, strzelanin, czy też bijatyk. Akcja toczy się powoli.
Bohaterowie aż za bardzo zwyczajni.
Po przeczytaniu 4/5 książki zorientowałam się, że nic szczególnego się nie wydarzyło.
Nie mówię tutaj o czymś, co odwróciłoby wszystko o 180*, ale o czymkolwiek co zachęciłoby mnie do sięgnięcia po drugi tom.

Nie będę tej książki odradzać z jednego powodu. Otóż musimy zdać sobie sprawę, że skandynawski pisarz nie zawsze jest geniuszem, a jego powieści mogą okazać się gniotem.

Najogólniej: Książka mówi o nierozwiązanej do dziś zagadce zabójstwa Olofa Palmego, szwedzkiego premiera.

Bardzo dziwnie napisana, a może przetłumaczona książka. Wiele razy natknęłam się na bardzo zakręcone dialogi, w których za nic nie można się odnaleźć. Na początku myślałam, że nie skupiam się wystarczająco na czytaniu, więc te kilka chwil nieuwagi zadecydowały, że nie...