Choć lektury w formie sprawozdań wojennych są szczególnie specyficzną dziedziną literatury, to moim zdaniem warto było poświęcić parę godzin, by przeczytać tę książkę... Choć można było się zaplątać w nazwiskach żołnierzy, poruczników, majorów, szeregowych, podchorążych, dowódców, zastępców dowódców, oficerów i podoficerów; zaczęłam dażyć te postacie wielką sympatią. Choć przecież niekiedy wzmianki o nich były potwornie lakoniczne, nie były to nawet pełne zdania lecz ich połowy; czuć było, że nie szli na pewną śmierć, na bunkry Niemców, pod ostrzał z pepanców, moździerzy i nebelwerferów tylko z przymusu... Kochali swą Ojczyznę do tego stopnia, że leżąc pod bunkrami przeciwnika, otoczeni i bez drogi odwrotu zaczęli śpiewać "Jeszcze Polska nie zginęła". Ginęli od granatów, serii z karabinów maszynowych; cierpieli i byli do końca świadomi, że zostaną na wieki tu, z dala od swej Ojczyzny, od rodziny, od domu... Od Polski. Zdobycie Widma, 593, 569, Małego i Dużego San Angelo, Albanety, Głowy Węża i w końcu klasztoru było niewyobrażalnym trudem, który życiem okupiła wielka rzesza żołnierzy. Polecam.

Choć lektury w formie sprawozdań wojennych są szczególnie specyficzną dziedziną literatury, to moim zdaniem warto było poświęcić parę godzin, by przeczytać tę książkę... Choć można było się zaplątać w nazwiskach żołnierzy, poruczników, majorów, szeregowych, podchorążych, dowódców, zastępców dowódców, oficerów i podoficerów; zaczęłam dażyć te postacie wielką sympatią. Choć...