Spodziwałem się więcej polityki, spraw zagranicznych itd. Tutaj jednak autor skupił się przede wszystkim na życiu dworu Katarzyny II i wykazie jej licznych kochanków. Miałem właśnie takie wrażenie, że sprawy obyczajowe wyszły na pierwszy plan tej publikacji. Mimo wszystko można się z tego tytułu dowiedzieć kilku ciekawostek na temat jednego z najważniejszych władóców Rosji.

Spodziwałem się więcej polityki, spraw zagranicznych itd. Tutaj jednak autor skupił się przede wszystkim na życiu dworu Katarzyny II i wykazie jej licznych kochanków. Miałem właśnie takie wrażenie, że sprawy obyczajowe wyszły na pierwszy plan tej publikacji. Mimo wszystko można się z tego tytułu dowiedzieć kilku ciekawostek na temat jednego z najważniejszych władóców Rosji.

Takie rzeczy tylko u Serczyka. Przez większość biografii podążałem za losami carycy jako za osobą, potem autor zaczął wplatać losy państwa, gdzie rządząca schodziła na dalszy plan. Pomimo to przez cały czas nawiązanie do losów Katarzyny było widoczne, autor umiejętnie wplatał losy innych osób, przez co biografia nie była sucha jak niektóre. Z drugiej strony ostatnie dziesięciolecie rządów okazało się wyjątkowo skąpe w informacje, podobnie jak wpływ wywierany na Rzeczpospolitą. Tutaj trochę zabrakło mi spójności. Brakuje też takiego zakończenia opisującego np. ceremonię pogrzebową oraz to co stało się ze spuścizną Katarzyny. Wątpię, żeby wydawca celowo ciął treść, aby zmniejszać koszty ograniczając książkę merytorycznie. Poza tym świetnie się czyta i nie ma tutaj problemów z karuzelom nazwisk przetaczających się tak przez dwór jak i carską alkowę.

Takie rzeczy tylko u Serczyka. Przez większość biografii podążałem za losami carycy jako za osobą, potem autor zaczął wplatać losy państwa, gdzie rządząca schodziła na dalszy plan. Pomimo to przez cały czas nawiązanie do losów Katarzyny było widoczne, autor umiejętnie wplatał losy innych osób, przez co biografia nie była sucha jak niektóre. Z drugiej strony ostatnie...

Książka Władysława Serczyka „Katarzyna II” nie jest, jak sam autor zaznacza, opisem skandali dworskich, ani frywolnych historyjek. Jest to historia opisująca życie tej władczyni w konkretnych realiach historycznych. Wstępując na tron była to osoba, która miała projekty zmierzające do oświecenia państwa rosyjskiego i jego unowocześnienia, a jednak z czasem zaczęła zwalczać wszystko, co nowe i rewolucyjne.
Dla nas Katarzyna II to postać, która kojarzy się z rozbiorami Polski, od początku swego panowania była aktywna w sprawach polskich i ingerowała w nasze sprawy wewnętrzne.
Książka zapoznaje nas, jak przedstawiały się jej stosunki polityczne z państwami Zachodu oraz z Turcją.
Biografia napisana w sposób ciekawy i wciągający. Polecam.

Książka Władysława Serczyka „Katarzyna II” nie jest, jak sam autor zaznacza, opisem skandali dworskich, ani frywolnych historyjek. Jest to historia opisująca życie tej władczyni w konkretnych realiach historycznych. Wstępując na tron była to osoba, która miała projekty zmierzające do oświecenia państwa rosyjskiego i jego unowocześnienia, a jednak z czasem zaczęła zwalczać...

Biografia Katarzyny II autorstwa prof. Serczyka to udana praca, po którą warto sięgnąć. Od początku do końca jest to opis kobiety, córki, żony, kochanki i władczyni, która uznawana jest za wybitną monarchinię swojego czasu. Niezwykła intrygantka, budząca podziw wśród ówczesnych znaczących monarchów w Europie. Książce nie brakuje pikantnych ciekawostek z prywatnego życia carycy. Oprócz tego rzetelnie (choć może być męczące dla nie-historyków) przedstawione reformy, których dokonała w czasie swoich rządów. W niektórych momentach język jest specjalistyczny i to może generować trudności w odbiorze, ale myslę, że to szczegół w porównaniu z całą treścią, z której można dużo się dowiedzieć.

Biografia Katarzyny II autorstwa prof. Serczyka to udana praca, po którą warto sięgnąć. Od początku do końca jest to opis kobiety, córki, żony, kochanki i władczyni, która uznawana jest za wybitną monarchinię swojego czasu. Niezwykła intrygantka, budząca podziw wśród ówczesnych znaczących monarchów w Europie. Książce nie brakuje pikantnych ciekawostek z prywatnego życia...

7,5/10

7,5/10

Myślę, że większość, zainteresowanych myśląc czy słysząc o bohaterce tej książki od razu wyobraża sobie "konia"... po tej lekturze mam nieco lepsze zdanie o starych, staram się być obiektywny, bo choć była "z piekła rodem" miała w sobie niezwykle wiele siły i odwagi żeby podporządkować sobie innych. Zdobywczyni i reformatorka, intrygantka nienasycona seksualnie, a może tylko tak o niej gadali, żeby umniejszyć jej wielkość...?

Myślę, że większość, zainteresowanych myśląc czy słysząc o bohaterce tej książki od razu wyobraża sobie "konia"... po tej lekturze mam nieco lepsze zdanie o starych, staram się być obiektywny, bo choć była "z piekła rodem" miała w sobie niezwykle wiele siły i odwagi żeby podporządkować sobie innych. Zdobywczyni i reformatorka, intrygantka nienasycona seksualnie, a może...

Jest to zdecydowanie bardzo dobrze napisana i rzetelna biografia monarchini, ale niestety nie wybitna. Akurat była to moja lektura, do której robiłam skrupulatne i obszerne notatki, i dużo czasu poświęciłam na analizę wydarzeń w niej przedstawionych. Książek historycznych przeczytałam w swoim życiu niemało, ale historykiem nie jestem, a życie Katarzyny nie było do tej pory jakoś szczególnie omawiane w trakcie całej mojej edukacji (i ja też jakoś specjalnie nigdy nie darzyłam jej sympatią),dlatego większość informacji tutaj zawartych była dla mnie nowością (przyznaję się). Niektóre wydarzenia musiałam po prostu doczytać i wtedy odkrywałam, że wystarczyłoby odrobinę zmienić zdanie albo doprecyzować opis, żeby wszystko było bardziej przejrzyste, jasne dla czytelnika. Wydaje mi się to ważne, skoro jest to biografia połączona z analizą historyczną, więc dostaje tylko 8 gwiazdek. Treść jest jaka jest, jak już wspomniałam - nigdy jakoś nie przepadałam za Katarzyną Wielką, a teraz nie przepadam jeszcze bardziej. Tak samo sprawa ma się z Poniatowskim, kiedyś byłam jego obrończynią, uważałam że jest zapewne niesłusznie oskarżany o upadek państwa, ale teraz widzę, że żyłam w wielkim błędzie gloryfikując jego zauroczenie Katarzyną. Obraz Poniatowskiego, jaki wyłania się z tej lektury jest bardzo żałosny i niepokojący, nie ma już dla mnie żadnego znaczenia, że próbował coś naprawiać, a nawet kombinować, skoro dawał się jednocześnie poniżać byłej kochance, która traktowała go jak włóczęgę, utrzymywała go i dyrygowała nim jak chciała, a chłop niewiele młodszy od niej, prawie równolatek, pozwalał sobie rozkazywać jak dziecku...

Jest to zdecydowanie bardzo dobrze napisana i rzetelna biografia monarchini, ale niestety nie wybitna. Akurat była to moja lektura, do której robiłam skrupulatne i obszerne notatki, i dużo czasu poświęciłam na analizę wydarzeń w niej przedstawionych. Książek historycznych przeczytałam w swoim życiu niemało, ale historykiem nie jestem, a życie Katarzyny nie było do tej pory...

Biografia wybitnej postaci na rosyjskim tronie pióra profesora Władysława Andrzeja Serczyka, zmarłego sześć lat temu.
No cóż, nie darmo o ile pamiętam Fryderyk Engels (a może Marks) pisał, że Rosja najlepiej się rozwijała, jak byłą rządzona przez Niemców, czego Imperatorka (dla naszych sąsiadów z obu stron) i caryca (dla nas – Rzeczpospolita długo nie uznawała cesarskiego tytułu władców ze wschodu) jest tego najlepszym przykładem.
Biografia napisana tradycyjnie, ale bardzo ciekawa, jak i sama opisywania postać. Drugorzędna, zubożała niemiecka księżniczka, która wybrano na małżonkę rosyjskiego następcy tronu. Po drodze romans ze Stanisławem Antonim (późniejszym Augustem) Poniatowskim i nie tylko Mimo miernych praw do tronu, w wyniku zamachu stanu stanęła na czele Imperium Rosyjskiego, doprowadzając je – ku naszej zgubie – do rozkwitu ekonomiczno-politycznego.
Możemy obserwować jej dokonania wraz z autorem po drodze oglądając krwawo stłumione powstanie Pugaczowa, rozbiory Rzeczpospolitej, wygrane wojny z Turcją, coraz bardziej wypieraną z Europy.
Z drugiej strony władczyni przyczyniła się do rozbudowy potęgi militarnej Rosji, wspieranej odpowiednimi dla niej (na nasze nieszczęście) sojuszami. A także dbała o PR swój i swojego kraju, doceniając francuskich filozofów, którzy odwzajemnili poczynione przez nią na ich rzecz nakłady swoimi pochlebnymi opiniami. Z naszego – polskiego punktu widzenia – szkoda, że nie zmarła co najmniej pięć lat wcześniej.

Biografia wybitnej postaci na rosyjskim tronie pióra profesora Władysława Andrzeja Serczyka, zmarłego sześć lat temu.
No cóż, nie darmo o ile pamiętam Fryderyk Engels (a może Marks) pisał, że Rosja najlepiej się rozwijała, jak byłą rządzona przez Niemców, czego Imperatorka (dla naszych sąsiadów z obu stron) i caryca (dla nas – Rzeczpospolita długo nie uznawała cesarskiego...

Czytało się to przyjemnie i miło. Dużo ciekawych informacji. Choć mam wrażenie, że taka postać zasługuje jednak na bardziej szczegółową i monumentalną biografię.

Książka jest jakby podzielona na 2 części, które nieco się od siebie różnią. Pierwsza dotyczy okresu młodości i czasu sprzed obalenia męża. Nasza bohaterka miała wtedy dużo wolnego czasu i chyba częściej pisała pamiętnik. Autor opisuje wtedy, bardzo szczegółowo, dworskie życie, niemal rok po roku, co przypomina nieco osiemnastowieczny plotek.pl.

Druga część, to już rzucenie Katarzyny w wir państwowej i międzynarodowej polityki. Zdecydowanie mniej tu cytatów z pamiętnika. W tym odnalazłem się bardziej, choć dałoby się z tego wyciągnąć więcej. W końcu to ponad 30 lat panowania, a źródeł nie brakuje.

W książce występuje ogromna ilość postaci. Od dam dworu, po koronowane głowy. Trzeba czytać bardzo uważnie. Ci co liczą na lekkość mogą się tu trochę pogubić. Trudno jednak aby autor miał tych ,,bohaterów" segregować. W rzeczywistości bowiem wielu faworytów carowej miało realny wpływ na politykę, a wiele innych osób robiło wiele by taki wpływ mieć..

Raczej chronologiczna, choć też trochę problemowa, nieco zbeletryzowana biografia. Mocno historyczna, niemniej nie zabrakło obyczajowych skandali i smaczków.

Trochę naciągane 7/10, bo, tak jak napisałem, wolałbym jednak coś bardziej szczegółowego i naukowego. Niemniej polecam. Fajne.

Czytało się to przyjemnie i miło. Dużo ciekawych informacji. Choć mam wrażenie, że taka postać zasługuje jednak na bardziej szczegółową i monumentalną biografię.

Książka jest jakby podzielona na 2 części, które nieco się od siebie różnią. Pierwsza dotyczy okresu młodości i czasu sprzed obalenia męża. Nasza bohaterka miała wtedy dużo wolnego czasu i chyba częściej pisała...

Giń ladacznico

Giń ladacznico