Piękne dzieło przygodowe. Typowa ze mnie kobieta, bo ujęła mnie najbardziej miłość kapitana Fracasse do pięknej Izabeli. Co najbardziej porusza struny serca, rzeczony kapitan nie jest zwyczajnym mężczyzną, bowiem posiada wszystkie wymarzone przymioty ducha i ciała. Jest przystojny, odważny, zakochany po uszy, honorowy, dobry, skromny (i tak można wymieniać długo)....Ponadto posiada też jedną ciekawą zaletę- jest dobrze urodzony, z czego nie robi też wielkiej afery i po cichu, jako zwyczajny aktorzyna dąży do jedynego celu jakim jest zdobycie serca Izabelli. Prawda, że brzmi jak w bajce?
Jak to w takich powieściach bywa, nie obejdzie się bez czarnego charakteru, w iście teatralny sposób postaci przerysowanej i z góry ustawionej na pozycji przegranej, skazanej na kolejne porażki, dopóki nie opamięta się, bądź nie zginie.
I oczywiście dzielni druhowie, bez których nie byłoby tak świetnej historii...
Cóż więc mamy na zakończenie? Typowe przygody, w typowej obsadzie. Bohater wzdychający z miłości i czarny charakter pożądający tej samej kobiety, dzielną trupę teatralną, kilku rzezimieszków, tajemnice rodzinne...To troszkę jak powrót do smaków dzieciństwa- podane po babcinemu, jednak jakże cudownie móc przeżyć tę przyjemność jeszcze raz, choć troszkę inaczej...

Piękne dzieło przygodowe. Typowa ze mnie kobieta, bo ujęła mnie najbardziej miłość kapitana Fracasse do pięknej Izabeli. Co najbardziej porusza struny serca, rzeczony kapitan nie jest zwyczajnym mężczyzną, bowiem posiada wszystkie wymarzone przymioty ducha i ciała. Jest przystojny, odważny, zakochany po uszy, honorowy, dobry, skromny (i tak można wymieniać długo)....Ponadto...