Przeczytałam wczoraj "Dziewczyny z Hex Hall" i specjalnie nie wzięłam się za pisanie recenzji, bo byłam tak rozemocjonowana, że pewnie byłaby chaotyczna i wychwalająca tę książkę pod niebiosa. Powiedziałam sobie, że jak się prześpię z tym problemem xD, emocje na pewno opadną i będę patrzeć na tę książkę z mniejszym zachwytem... Ale cóż, tak się nie stało. Nadal jestem absolutnie zauroczona "Dziewczynami z Hex Hall". To zdecydowanie jedna z najlepszych książek, jakie czytałam ostatnimi czasy!

Książka wciągnęła mnie już od początku. Uwielbiam, kiedy główna bohaterka przenosi się do nowej szkoły, a tu jest to o tyle lepsze, że przenosi się do szkoły z internatem. Nowe otoczenia, nowi znajomi... wszystko to sprawia, że my też poznajemy historię i naszą bohaterkę od nowa.

Sophie trafia do Hekate Hall - szkoły z internatem dla czarowników, elfów, łaków, zmiennokształtnych... czyli ogólnie istot nadnaturalnych. Jest to szkoła dla tych, którzy ujawnili swoje magiczne moce ludziom i przez to skazani są na pobyt tutaj do 18 roku życia. Spotkało to również Sophie. Z początku bohaterce trudno jest przyzwyczaić się do tej sytuacji, bo przez całe życie nie miała styczności z innymi istotami magicznymi. Nie wie więc wielu rzeczy i przez to od początku pakuje się w kłopoty. Z czasem jednak przyzwyczaja się do wszystkiego, poznaje nowych znajomych, a życie w Hex Hall staje się dla niej codziennością i przestaje być tak uciążliwe.

Ale oczywiście właśnie wtedy sytuacja się komplikuje. Sophie poznaje część swojej niezwykle intrygującej historii rodzinnej... W Hex Hall dochodzi też do ataku na dwie uczennice, a oskarżona o to zostaje najlepsza przyjaciółka Sophie - Jenna. Dziewczyna postanawia oczyścić ją z zarzutów, szuka informacji w książkach, ale ostatecznie dochodzi do rozwiązania zagadki w prawdziwym życiu - i niestety odczuwa konsekwencje tego osobiście.

Książka ma wiele podobieństw do innych... Mi kojarzyła się m.in. z "Harrym Potterem" i filmem "Wild Child" ;P Ale szczerze mówiąc, nie robiło mi to żadnej różnicy. Autorka świetnie wykorzystała częściowe pomysły i połączyła je w jeden naprawdę genialny. Poza tym nie mam chyba żadnych zarzutów do samego wykonania książki - Rachel pisze fajnym stylem, równoważy wątek miłosny z akcją, wprowadza wspaniałych, żywych bohaterów, a także dużą dawkę humoru, bez którego ta książka nie byłaby taka sama.

Jeszcze co do bohaterów - strasznie polubiłam Sophie. Nie jest ciamajdą, jest przebojowa, pewna siebie i ma genialne poczucie humoru. Archer jest boski, kolejny książkowy facet, w którym się podkochuję. A jego potyczki słowne z Sophie są bezcenne ;P "Zły pies" totalnie mnie rozwalił. Jenna też była bardzo ciekawą i słodką postacią. Elodie - z początku jej nie lubiłam, potem zyskała trochę mojej sympatii... Anna i Chaston to takie jej przydupasy, ale też zostały w jakimś stopniu opisane.

Jestem naprawdę pod wrażeniem "Dziewczyn z Hex Hall", bo książka wciągnęła mnie całkowicie, po prostu nie mogłam się oderwać. Przeżywałam wszystko razem z Sophie, wczułam się w tę książkę maksymalnie. Nie każdy autor potrafi zrobić coś takiego, więc Rachel Hawkins naprawdę należą się słowa uznania. A ja zdecydowanie polecam tę książkę!

Przeczytałam wczoraj "Dziewczyny z Hex Hall" i specjalnie nie wzięłam się za pisanie recenzji, bo byłam tak rozemocjonowana, że pewnie byłaby chaotyczna i wychwalająca tę książkę pod niebiosa. Powiedziałam sobie, że jak się prześpię z tym problemem xD, emocje na pewno opadną i będę patrzeć na tę książkę z mniejszym zachwytem... Ale cóż, tak się nie stało. Nadal jestem...