"Jeżycjadą" Małgorzaty Musierowicz zaczytywałam się w szkole podstawowej. Ba, 'odhaczyłam' chyba wszystkie wydane wówczas tomy tej serii, docierając bodajże do 15. A tu kolejne wciąż powstają, już 21 króluje w księgarniach... Ależ jestem nie na czasie.
Z książek pamiętam niestety piąte przez dziesiąte, ale wiem, że bardzo je lubiłam.
Kiedy więc na bibliotecznym kiermaszu wyhaczyłam za złotówkę "Idę sierpniową" - jedną z części, które wywarły na mnie największe wrażenie - nie zastanawiałam się nawet przez sekundę.
I rychło zabrałam się za ponowną lekturę, podpinając ją pod dwa wyzwania w ramach BookAThonu: numer 4: polski autor i numer 6: książka, która zdobyła nagrodę literacką. Wymagało ode mnie wielkiej siły woli, żeby nie kontynuować czytania w dzień wypadający pomiędzy tymi dwoma wyzwaniami, bowiem od książki trudno było mi się oderwać...
I mimo blisko 22 lat na karku, jestem nią urzeczona w tym samym stopniu, co wówczas, kiedy 15-letnia bohaterka była ode mnie o ładnych parę lat starsza... Najwidoczniej książki pani M. są uniwersalne i ponadczasowe :)

"Jeżycjadą" Małgorzaty Musierowicz zaczytywałam się w szkole podstawowej. Ba, 'odhaczyłam' chyba wszystkie wydane wówczas tomy tej serii, docierając bodajże do 15. A tu kolejne wciąż powstają, już 21 króluje w księgarniach... Ależ jestem nie na czasie.
Z książek pamiętam niestety piąte przez dziesiąte, ale wiem, że bardzo je lubiłam.
Kiedy więc na bibliotecznym kiermaszu...