Jeśli ktoś oczekiwał, że w piątej części cokolwiek się wyjaśni bądź rozwinie między Sookie, a Ericiem lub choćby Billem, to muszę go sromotnie zawieść. Nie rozwija się. Jesteśmy jednak zbyt zajęci kolejnymi pretendentami do ręki albo chociaż łóżka Sookie.

Z jednej strony można by pomyśleć co oni w niej widzą, ale jak mam wybierać między licznymi adoratorami albo samotną użalającą się nad sobą Sookie - to zdecydowanie wolę pierwszą opcję. Rokuję także, że może w końcu wszyscy zaczną się po kolei wybijać, więc może być ciekawie.

Tak więc nasza Bon Tempska seks-bomba tym razem zmierzy się z zagadką zamachów i morderstw na okolicznych zmiennokształtnych, a przy okazji zostaje wplątana w politykowanie wilkołaków. Dwa wątki niezbyt związane ze sobą. To jest dość podobne do poprzednich części (np. "U martwych w Dallas": rozwikłanie zagadki porwania wampirów oraz menada), ale tym razem akcja jest zupełnie odwrócona. Do tej pory kelnerka i przyjaciele próbowali zmierzyć się z jakimś problemem (głównym wątkiem powieści), a wątki poboczne miały jedynie dodawać smaku. Główny wątek stanowił finał powieści, a te "smaczki" gdzieś po drodze znajdowały finał lub ewentualnie kończyły się obietnicą rozwinięcia w nadchodzących powieściach. Wszystko było w miarę ułożone. Tym razem jest zupełnie odwrócone. Miałam wrażenie, że to tajemnica morderstw na zmiennokształtnych jest tu głównym problemem, a tymczasem rozwinęła się szybko i sprawnie, by ustąpić miejsca soczystemu finałowi politykowania wilkołaków, co swoją drogą kilka razy przyprawiło mnie o mdłości (mowa o ceremonii wyboru nowego przywódcy stada/watahy).

Same przyjrzenie się wilkołakom uważam za plus książki, ale znacznie spowolniło akcję w porównaniu do poprzednich historii. Nie oznacza to, że było nudno, bo doceniam wysiłek wymyślenia ciekawych rytuałów i zwyczajów. Po prostu było inaczej i bez znacznego rozlewu krwi.

Jeśli ktoś oczekiwał, że w piątej części cokolwiek się wyjaśni bądź rozwinie między Sookie, a Ericiem lub choćby Billem, to muszę go sromotnie zawieść. Nie rozwija się. Jesteśmy jednak zbyt zajęci kolejnymi pretendentami do ręki albo chociaż łóżka Sookie.

Z jednej strony można by pomyśleć co oni w niej widzą, ale jak mam wybierać między licznymi adoratorami albo samotną...