Opowiadanie "Dom Pani Tellier" miałem okazję czytać w zbiorze ze słynnym tekstem "Baryłeczka" i nie należało to do tych, które mnie powaliło, a z pewnością kilka było naprawdę dobrych. Oczywiście domyślałem się jakiego charakteru będą opowiadania w zbiorze wydanym przez Kolibra - historie demaskujące obłudę francuskiego społeczeństwa, ukazujące, że ludzie z najwyższych klas społecznych nie muszą być wcale lepsi od tych z "nizin". W owym zbiorze było dokładnie to samo. W pierwszym opowiadaniu "Spadek" francuski pisarz przedstawił zepsute środowisko francuskich urzędników. Jest to najlepszy tekst z trzech zebranych w tej książce. Maupassant miejscami w sposób zabawny zarysowywał sytuację, lecz w odpowiednim momencie idealnie oddziaływał na emocje w taki sposób, że czytelnik łatwo wyłapywał nauczkę moralną. Już nie chcę po raz kolejny rozpisywać się na temat specyficznego zarysowywania społeczeństwa przez francuskich pisarzy, które mnie powala na kolana, powiem tylko, że w przypadku wszystkich trzech opowiadań miałem wielką przyjemność zanurzyć się w opowiastki z Paryża. "Naszyjnik", czyli krótkie, żartobliwe opowiadanie również będę pozytywnie wspominał. Prosta, acz ciekawa pointa z pewnością stanowi atut tego tekstu. Jeśli chodzi o tytułowe opowiadanie to oczywiście doceniam próbę ukazania, że kobiety lekkich obyczajów zachowują się na wyższym poziomie niż cenieni społecznie aktywiście, jednak w najsłynniejszym swoim opowiadaniu (czyli "Baryłeczce") Francuz zrobił to lepiej. Stąd też mniejsza przyjemność przy lekturze tej historii. Ogółem przyjemna lektura, ale bez szału.

Opowiadanie "Dom Pani Tellier" miałem okazję czytać w zbiorze ze słynnym tekstem "Baryłeczka" i nie należało to do tych, które mnie powaliło, a z pewnością kilka było naprawdę dobrych. Oczywiście domyślałem się jakiego charakteru będą opowiadania w zbiorze wydanym przez Kolibra - historie demaskujące obłudę francuskiego społeczeństwa, ukazujące, że ludzie z najwyższych klas...