Zaczytałam się w tej książce bez pamięci! Teraz oczy mi się kleją, bo zarwałam nockę, ale nie żałuję, bo lektura była wspaniała :).
To było moje trzecie spotkanie z twórczością Lindy Holeman i już nie mogę się doczekać, kiedy sięgnę po stojącą na półce "Szafranową bramę"...

Za każdym razem autorka dostarczyła mi emocji, wzruszeń i niesłabnącego zainteresowania losami głównej bohaterki.

Pierwszoosobowa, bardzo żywiołowa narracja, bogata fabuła oraz stopniowo ujawniane sekrety sprawiają, że trudno oderwać się od lektury tej pasjonującej i barwnej powieści.
Poznajemy w niej nie tylko skomplikowane i burzliwe życie córki angielskich misjonarzy mieszkających w Indiach, ale także lokalny koloryt i specyfikę kolonialnej rzeczywistości, w której - jak wśród Hindusów - panuje kastowa hierarchia. Konwenanse, społeczne uprzedzenia i zakłamanie rządzą życiem Anglików w nie mniejszym stopniu niż na ich rodzimych wyspach.

Osobnym problemem w powieści jest działalność misyjna, często wynaturzona i powierzchowna. Ci, którzy powinni nieść pomoc potrzebującym, sami często ich krzywdzą i to w majestacie prawa oraz przy wtórze biblijnych cytatów.

Bohaterka już jako dziecko odkrywa szokujące dla siebie reguły, które rządzą kolonialnym życiem. To jednak nic w porównaniu z tym, co pozna i odkryje za kilka lat, także na temat własnej rodziny...

Całość czyta się bardzo szybko także dzięki lekkiemu stylowi, który nie pozbawiony jest jednak literackiej urody.
Nieco drażnić mogą literówki w druku, które pojawiają się co jakiś czas (na szczęście na tyle rzadko, by nie irytować i nie odciągać od lektury).

Polecam z całego (i mocno niewyspanego) serducha! :)

Zaczytałam się w tej książce bez pamięci! Teraz oczy mi się kleją, bo zarwałam nockę, ale nie żałuję, bo lektura była wspaniała :).
To było moje trzecie spotkanie z twórczością Lindy Holeman i już nie mogę się doczekać, kiedy sięgnę po stojącą na półce "Szafranową bramę"...

Za każdym razem autorka dostarczyła mi emocji, wzruszeń i niesłabnącego zainteresowania losami...