Nie czytałam serii chronologicznie, ale po przeczytaniu tej MUSIAŁAM przeczytać wszystkie inne książki tej autorki. Książkę oceniam bardzo wysoko, ponieważ to po nią sięgnęłam jako pierwszą, jednak którąkolwiek z 3 części czytałabym najpierw, oceniłbym wyżej niż pozostałe, bo są dość podobne. Książka dobrze, lekko napisana, historia wciągająca, porywająca od początku do końca, można przy niej zarwać noc. Najwspanialsze u Holeman są opisy przyrody, tak sugestywne, że zapragnęłam natychmiast przenieść się w miejsca, które opisuje. 

Nie czytałam serii chronologicznie, ale po przeczytaniu tej MUSIAŁAM przeczytać wszystkie inne książki tej autorki. Książkę oceniam bardzo wysoko, ponieważ to po nią sięgnęłam jako pierwszą, jednak którąkolwiek z 3 części czytałabym najpierw, oceniłbym wyżej niż pozostałe, bo są dość podobne. Książka dobrze, lekko napisana, historia wciągająca, porywająca od początku do...

Tak jak dwie poprzednie części tak i ta jest cudowna.

Tak jak dwie poprzednie części tak i ta jest cudowna.

Trzecia i ostatnia część z cyklu ptaszyna. Na początku jak wypożyczylam wszystkie trzy części to myślałam, że są one że sobą nierozerwalnie połączone. Okazało się, że nie i spokojnie można je czytać nie po kolei. Jak dla mnie pierwsza część najlepsza ale to oczywiście moja subiektywna ocena.
Tym razem poznajemy córkę misjonarzy, którzy prowadzą spokojne życie na dalekim wschodzie, nie mają wymagań od życia i akceptują to co posiadają i nie chcą więcej. Czym bardziej poznajemy historię tej rodziny tym coraz bardziej zauważamy, że jednak nie wszystko jest takie piękne jak się wydaje. Matka głównej bohaterki jest chora i miewa momenty gorszego samopoczucia. Przyjaciółka domy, która u nich mieszka razem z synem, prowadzi dziwne życie i z czasem zaczynają wychodzić jej tajemnice. Tylko biedna, mała córka misjonarzy nie wie o co tak naprawdę chodzi. Dopiero gdy umierają jej rodzice i dziewczynką musi się zająć przyjaciółka rodziców, zaczynają się odkrywać pewne tajemnice. Gloria okrutnie traktuje dziecko, zmusza żeby zaczęła współżyć z mężczyznami żeby ta miała z tego pieniądze. Gdy Pree- glówna bohaterka zdaje sobie sprawę, że nic dobrego jej już nie spotka w domu rodzinnym, postanawia uciec. Nie traci wiary w to, że może jej się udać i że może żyć godnie i coś osiągnąć, Zawziętość jej i twardy charakter w końcu zwyciężają. Zaczyna coś osiągać i układać sobie życie na nowo.
Powieść pokazuje jak silne potrafią być kobiety i że wbrew przeciwnościom losu osiągają to czego pragną. Nie muszą mieć przy sobie mężczyzn aby czuć się bezpieczną czy dowartościowaną. Hart ducha i wiara pchają do przodu i nie pozwalają się poddawać.
Takie kobiety jaką jest Pree- powinny być przykładem dla wielu kobiet. Pochodziła z biednej rodziny, nie miala praktycznie nic, żadnego dobytku, wykształcenia a potrafiła się wyrwać z nędzy i osiągnąć to co postawiła sobie za cel.

Trzecia i ostatnia część z cyklu ptaszyna. Na początku jak wypożyczylam wszystkie trzy części to myślałam, że są one że sobą nierozerwalnie połączone. Okazało się, że nie i spokojnie można je czytać nie po kolei. Jak dla mnie pierwsza część najlepsza ale to oczywiście moja subiektywna ocena.
Tym razem poznajemy córkę misjonarzy, którzy prowadzą spokojne życie na dalekim...

DLA MNIE ZDECYDOWANIE NAJMNIEJ INTERESUJĄCA KSIĄŻKA TEJ AUTORKI.

DLA MNIE ZDECYDOWANIE NAJMNIEJ INTERESUJĄCA KSIĄŻKA TEJ AUTORKI.

Kolejna cześć "Ptaszyny" tak samo wciągająca jak poprzednie. Losy Pree przedstawione na tle wydarzeń historycznych doprawione kolorami i smakami Indii. Polecam.

Kolejna cześć "Ptaszyny" tak samo wciągająca jak poprzednie. Losy Pree przedstawione na tle wydarzeń historycznych doprawione kolorami i smakami Indii. Polecam.

Nie byłabym sobą gdybym czytanie trylogii zaczęła od początku. Zaczęłam oczywiście od ostatniego tomu. W niczym mi to jednak nie przeszkodziło. Każda część z powodzeniem może być odrębną całością, nawet jeśli stanowi kontynuację rodzinnych losów.
Dzieciństwo , dorastanie i młodość córki pary angielskich misjonarzy w Indiach , brytyjskiej kolonii ,
na tle egzotycznej przyrody ,różnorodnej mieszanki wierzeń i kultur charakterystycznych dla tego rejonu , a także stylu życia narzuconego podbitym przez Anglię narodom, co było przyczyną ciągłego wrzenia nastrojów i wybuchów , w tym azjatyckim tyglu.
Dla mnie była to jednak opowieść przede wszystkim o ludziach . Widziałam wyraźnie , jak odmiennie przedstawione były kobiety , a jak mężczyźni.
Niezależnie od narodowości , wiary i przeciwności losu, kobiety w tej historii są silne .
Ostatecznie to one osiągają cel , nie zawsze słuszny , a czasem niezrozumiały ( matka Pree i sati po śmierci męża) .
Mężczyźni według mnie są tu hipokrytami , słabi ,egoistyczni ( czasem do niewyobrażalnych rozmiarów- ojciec Pree) . Uciekają przed odpowiedzialnością , niczym strusie chowające głowę w piasek.
Może będę niesprawiedliwa , ale nie umiem rozgrzeszyć : ani ojca Pree - misjonarza, ani Davida Ingrama , ani Kaja z ich paskudnych wyborów , które przysparzały jedynie cierpień najbliższym.
Pomimo wszechobecnego tragizmu czytałam z zainteresowaniem . Autorka stosując piewszoosobową narrację , wciągała mnie w odkrywanie wielu tajemnic , których nawet się nie podejrzewa zaczynając przygodę z książką .
Polecam ,choć to trochę przygnębiająca historia , pozostawiająca też pewne niedomówienia na temat losów bohaterów.

Nie byłabym sobą gdybym czytanie trylogii zaczęła od początku. Zaczęłam oczywiście od ostatniego tomu. W niczym mi to jednak nie przeszkodziło. Każda część z powodzeniem może być odrębną całością, nawet jeśli stanowi kontynuację rodzinnych losów.
Dzieciństwo , dorastanie i młodość córki pary angielskich misjonarzy w Indiach , brytyjskiej kolonii ,
na tle egzotycznej...

Magiczna, magiczna pisarka... Mało jest takich powieści... POLECAM!

Magiczna, magiczna pisarka... Mało jest takich powieści... POLECAM!

Już dawno nic mnie tak nie wciągnęło, jak ta powieść. Dosłownie sięgałam po nią w każdej wolnej minucie.
Pree, córka brytyjskich misjonarzy została wychowana w surowych warunkach i ubóstwie. Jej najbliższym przyjacielem jest Kai, syn pokojówki. Po śmierci rodziców jej świat wywraca się do góry nogami, a ona sama doznaje wielu upokorzeń. Pree nie poddaje się jednak, wciąż nie tracąc nadziei na godne życie i odnalezienie własnej drogi.
Jest to pierwsza powieść Lindy Holeman, którą przeczytałam. Zdecydowanie sięgnę po inne pozycje tej pisarki.

Już dawno nic mnie tak nie wciągnęło, jak ta powieść. Dosłownie sięgałam po nią w każdej wolnej minucie.
Pree, córka brytyjskich misjonarzy została wychowana w surowych warunkach i ubóstwie. Jej najbliższym przyjacielem jest Kai, syn pokojówki. Po śmierci rodziców jej świat wywraca się do góry nogami, a ona sama doznaje wielu upokorzeń. Pree nie poddaje się jednak, wciąż...

Linda Holeman jeszcze raz udowadnia, ze jest mistrzynią egzotycznych opowieści. Od książki nie sposób się oderwać. Zafascynowana śledziłam skomplikowane, chwilami wręcz tragiczne, dzieje Pree, niepokornej córki misjonarzy, umieszczone na tle niebywale egzotycznej scenerii, która jednak różni się znacznie od tej opisywanej w wielu powieściach podróżniczych czy romansach. Holeman ma dar, który pozwala jej kreować wiarygodne światy, unikając szablonów, kliszy i schematów typowych dla arabskich opowieści. Świat, w którym dzieje się akcja jest niebywale plastyczny, pełen interesujących szczegółów. Autorka patrzy na egzotyczną rzeczywistość naszymi oczami czytelników XXI wieku, którzy są ciekawi wszystkich ukrywanych w większości powieści szczegółów. Uchyla rąbka zasłony i pozwala nam się cieszyć przekonaniem, ze nareszcie wiemy, jak to naprawdę wyglądało. Losy bohaterki może nie są całkiem prawdopodobne, ale tym ciekawiej się o nich czyta. Polecam każdemu, zupełnie niesamowita powieść i jeszcze bez typowego romantycznego zakończenia (dla mnie to plus). Oczarowała mnie zupełnie.

Linda Holeman jeszcze raz udowadnia, ze jest mistrzynią egzotycznych opowieści. Od książki nie sposób się oderwać. Zafascynowana śledziłam skomplikowane, chwilami wręcz tragiczne, dzieje Pree, niepokornej córki misjonarzy, umieszczone na tle niebywale egzotycznej scenerii, która jednak różni się znacznie od tej opisywanej w wielu powieściach podróżniczych czy romansach....

Niestety zawiodłam się. Nie porwała mnie jak "Ptaszyna". Powiało nudą

Niestety zawiodłam się. Nie porwała mnie jak "Ptaszyna". Powiało nudą