Pierwsza i prawdopodobnie jedna z dwóch autobiografii, jakie kiedykolwiek przeczytam. Pierwsze swoje spotkanie z tym gatunkiem oceniam bardzo pozytywnie, zwłaszcza że wypożyczyłam ją właściwie nie wiedząc, co biorę.
To niesamowite, że Seles napisała tę książkę. O takich rzeczach czyta się w thrillerach, dramatach, ale w prawdziwym życiu wypadki zalicza się do tematów "brzydkich", które trzeba trzymać w ukryciu. Nie wiem, czy książka była częścią jej terapii, żeby dość do siebie po ataku, ale to naprawdę nie wydaje się mieć znaczenia. Tenisistka pisze prosto, bez przesadnego dramatyzmu, a i tak doskonale się ją rozumie. Przeplatany układ wspomnień najstarsze-nowsze-starsze-nowsze-najnowsze też prezentuje się dobrze. Jest lepszy niż gdyby opowiedziała swoje życie po kolei, od dzieciństwa, przez okres dojrzewania etc.
Jest to książka żywego człowieka, a nie o sztucznym charakterze, więc jest naturalna i czuje się jej prawdziwość. I to jest w tej autobiografii piękne.

Pierwsza i prawdopodobnie jedna z dwóch autobiografii, jakie kiedykolwiek przeczytam. Pierwsze swoje spotkanie z tym gatunkiem oceniam bardzo pozytywnie, zwłaszcza że wypożyczyłam ją właściwie nie wiedząc, co biorę.
To niesamowite, że Seles napisała tę książkę. O takich rzeczach czyta się w thrillerach, dramatach, ale w prawdziwym życiu wypadki zalicza się do tematów...