Książka „ Byłam sekretarką Rumkowskiego. Dzienniki Etki Daum” jakoś do mnie nie przemówiła. Po pierwsze uważam, że już sam tytuł jest mylący, ponieważ nie są to żadne dzienniki tylko fabuła napisana w formie dziennika.
Po drugie oryginalne wspomnienia Etki Daumn (bardzo skąpe) były napisane nie przejrzyście, dlatego Cherezińska postanowiła, że trzeba „ożywić je, odszyfrować, sprawić, by stały się zrozumiałe dla wszystkich, a nie tylko dla historyków i badaczy getta." Zgodzę się, że ożywiła tamten okres, bo wiele osób ma możliwość poznania funkcjonowania łódzkiego getta - będącego potężną fabryką produkującą na rzecz Rzeszy, które miało własne sądy, policje a nawet walutę. Sportretowała również twórcę tego dziwnego państwa w państwie Chaima Mordechaja Rumkowskiego, „króla żydowskiego”, swoisty ewenement w społeczności żydowskiej. Jednakże Cherezińska pisała książkę nie tylko w oparciu wspomnienia ale także o zdobytą wiedzę z publikacji o łódzkim getcie, holokauście, w związku z tym nie ma pewności czy rzeczywiście Etka tak to wszystko odbierała i zachowywała się tak ja to opisała autorka. Narracja jest tak prowadzona, że ma sprawiać wrażenie obiektywizmu, ale to też jest mylące. Często opowiada o oszustwach, malwersacjach, o chciwości dygnitarzy getta, strojeniu się kobiet. Właściwie do każdej osoby, z którą pracowała miała jakieś zastrzeżenia tylko nie do siebie. Sama Etka przedstawiona jest w książce jako osoba bez skazy, ciężko pracująca, skrupulatna sekretarka, która nigdy nie popełniła żadnego błędu, potrafiąca załatwić wiele spraw z Niemcami. Pamiętajmy, że ona była żydówką mieszkającą i pracującą w getcie przez 4 lata, codziennie przebywającą w najbliższym otoczeniu Prezesa i jego ludzi.Trochę zabrakło autentyzmu jak dla mnie.
Wszystko zostało przez Etke Daumn odtworzone z pamięci, która oczywistym jest, że bywa zawodna. Po tylu latach trudno pamiętać każdy szczegół, a poza tym w pamięci mogą zostać tylko te wspomnienia, na których najbardziej zależy. Książka została wydanu już po śmierci Etki, czytając ją miałam wrażenie, że taka była jej wola, gdyż wiedziała o wiele więcej niż jest w książce pokazane.
Książka nie szokuje brutalnością, także jest to na pewno dobra pozycja dla ludzi, którzy chcieliby poczytać o traktowaniu ludności żydowskiej w czasie II wojny światowej, a którzy rezygnują z czytania takich rzeczy ze względu na opisywanie bestialstw Niemców.

Książka „ Byłam sekretarką Rumkowskiego. Dzienniki Etki Daum” jakoś do mnie nie przemówiła. Po pierwsze uważam, że już sam tytuł jest mylący, ponieważ nie są to żadne dzienniki tylko fabuła napisana w formie dziennika.
Po drugie oryginalne wspomnienia Etki Daumn (bardzo skąpe) były napisane nie przejrzyście, dlatego Cherezińska postanowiła, że trzeba „ożywić je,...