Tytuł bardzo dobrze oddaje treść książki - przynajmniej w mojej opinii. Czytałam ją dwa miesiące i przeczytałam chyba tylko dlatego, że raczej nie mam w zwyczaju nie kończyć książek.
Bohaterem nudy jest Dino - mężczyzna w średnim wieku, bardzo bogaty, malarz - który właśnie podjął decyzję o zaprzestaniu tego zajęcia. Mężczyźnie od zawsze - jak twierdzi doskwierała nuda. Uczucie to rozumiał jednak nieco inaczej niż inni; nie jako brak zajęcia, lecz jako brak związku z rzeczywistością.
Sąsiadem Dina jest niejaki Belestrieri - również malarz. Poznajemy go w chwili, gdy ten, jakkolwiek dziwnie to brzmi, umiera, podobno podczas stosunlu ze swoją kochanką - siedemnastoletnią Cecylią. Po jego śmierci, w skutek pewnego zbiegu okoliczności, Dino poznaje Cecylię i zaprasza do siebie. Od tego momentu powoli rodzi się między nimi pewna zależność. Przed Dinem otwierają obszary życia, o których wcześniej nie miał pojęcia...
Podobno "Nuda" jest najwybitniejszym dziełem Alberto Moravii. Jeśli tak faktycznie jest, to jakoś nie mam ochoty na poznanie pozostałych książek tego autora. Powyższa zupełnie do mnie nie trafiła. Nie twierdzę jednak, że pozycja ta nie znajdzie swoich zwolenników. Polecam ją tym, którzy lubią pseudofilozoficzne rozważania - na przykład o nudzie. Autor, a właściwie Dino, poświęca temu zagadnieniu naprawdę sporo miejsca.

Tytuł bardzo dobrze oddaje treść książki - przynajmniej w mojej opinii. Czytałam ją dwa miesiące i przeczytałam chyba tylko dlatego, że raczej nie mam w zwyczaju nie kończyć książek.
Bohaterem nudy jest Dino - mężczyzna w średnim wieku, bardzo bogaty, malarz - który właśnie podjął decyzję o zaprzestaniu tego zajęcia. Mężczyźnie od zawsze - jak twierdzi doskwierała nuda....