Niestety mam wrażenie, że autorka na drugi tom nie miała już pomysłu. Co najmniej połowa książki ciągnęła się bez żadnej akcji. Opisy, opisy i jeszcze raz opisy. Dialogów prawie nie było. Zakończenie niestety też nie powala. Jak dla mnie urwana akcja. To nie te czasy, żeby terminy ją goniły. Wygląda jakby znudziła się pisaniem takiej obszernej książki (lub uznała, że objętością odpowiada pierwszemu tomowi) i postanowiła zakończyć ją w najszybszy możliwy sposób - śmierć (a nawet dwie) i umoralniająca gadka na koniec obwieszczająca rozstanie. Nie, zdecydowanie mi się to nie podobało.

Mimo tych kilku słabych punktów drugi tom nadal jest całkiem niezły. Małżeństwo Retta i Scarlett to bardzo ciekawy okres w jej życiu. Tyle się wtedy dzieje. I oczywiście Melania, drobna, nieśmiała istotka, która ma więcej siły i odwagi niż pozostali bohaterowie tej powieści. Przyznam, że trochę mnie wkurzała, ale przekonałam się do niej. Ma kobieta charakter. Natomiast Scarlett nadal pozostanie dla mnie pustą i tępą laską, którą miała być. Jedyne co mi się w niej podobało to łamanie stereotypów, że kobieta nie może pracować. Tak, tu zdecydowanie zasługuje na pochwałę.

Jak na klasyk to jestem pod wrażeniem. Bałam się, że będą to "smęty" a książka okazała się naprawdę przyjemna.

Niestety mam wrażenie, że autorka na drugi tom nie miała już pomysłu. Co najmniej połowa książki ciągnęła się bez żadnej akcji. Opisy, opisy i jeszcze raz opisy. Dialogów prawie nie było. Zakończenie niestety też nie powala. Jak dla mnie urwana akcja. To nie te czasy, żeby terminy ją goniły. Wygląda jakby znudziła się pisaniem takiej obszernej książki (lub uznała, że...