Kilka lat temu przeczytałem cykl „Saga Drenajów”, który pozostawił po sobie dobre wrażenie. Już tytuł kolejnego cyklu „Troja” wzbudził moje zainteresowanie. Początek nie zachwycił, ale im dalej, to było coraz lepiej i interesująco.
Plusy:
- ciekawa interpretacja wydarzeń sprzed mitologicznej wojny trojańskiej;
- dobrze wykreowani bohaterowie Helikaon, zwany Panem Srebrnego Łuku, kapłanka Andromacha i wojownia Argurios z Myken;
- spotkanie mitologicznych postaci takich jak Hektor, Odyseusz, Priam, Agamemnon;
- każdy z bohaterów ma swoje pragnienia, dąży do ich spełnienia;
- nie wszystkie marzenia mają szansę na zaistnienie, miłość też bywa niespełniona;
- postacie przedstawione są bardziej jako ludzie niż boscy herosi;
- walka o władzę zawsze jest bezwzględna, nie ma miejsca na litość;
- z jednej strony odwaga, honor, miłość, z drugiej nienawiść, zawiść, intrygi i spiski;
- realistyczne opisy potyczek i finałowej walki o utrzymanie Troi;
- uwielbiam dobrze opowiedziane historie o starożytnej Grecji i Rzymie.
Minusy:
- miejscami drażniło pokazywanie tych samych wydarzeń z kilku perspektyw;
- niektóre przeskoki fabularne za szybkie, powodowało to lekkie zamieszanie.
Ogółem książka dobra.

Kilka lat temu przeczytałem cykl „Saga Drenajów”, który pozostawił po sobie dobre wrażenie. Już tytuł kolejnego cyklu „Troja” wzbudził moje zainteresowanie. Początek nie zachwycił, ale im dalej, to było coraz lepiej i interesująco.
Plusy:
- ciekawa interpretacja wydarzeń sprzed mitologicznej wojny trojańskiej;
- dobrze wykreowani bohaterowie Helikaon, zwany Panem Srebrnego...

Rewelacyjna powieść nawiązująca do historii starożytnej Grecji, spotykamy tu Odyseusza, Priama, Hektora czy Eneasza. Znakomicie wykreowane postacie, dużo emocji oraz wspaniałe opisy walki to największy atut tej książki. Trudno oderwać się od tej dynamicznej i napisanej z dużym rozmachem powieści.

Rewelacyjna powieść nawiązująca do historii starożytnej Grecji, spotykamy tu Odyseusza, Priama, Hektora czy Eneasza. Znakomicie wykreowane postacie, dużo emocji oraz wspaniałe opisy walki to największy atut tej książki. Trudno oderwać się od tej dynamicznej i napisanej z dużym rozmachem powieści.

Niesamowita opowieść o niespełnionej miłości i walce o wszystko to, o co walczyć warto.

Helikaona, zwanego też "Złocistym", poznajemy w ciekawej sytuacji - ratuje on pewną dziewczynkę i jej matkę przed śmiercią. Stawia go to w dobrym świetle, ale im dalej w las, tym jego zachowania i podejmowane decyzje mogą wydawać się czytelnikowi niemoralne i sprzeczne z tym, jaką naprawdę jest osobą. Razem z nim podróżuje nienawidzący go Argurios z Myken. Tutaj już od początku jesteśmy świadkami bijącej od niego szlachetności i siły, moim zdaniem chyba najlepiej napisana postać, która z początku lubić się nie daje, ale dosyć szybko poznajemy jego historię, dzięki której niechęć zmienia się w podziw. Pozostaje nam Andromacha - kapłanka, której 'wyrocznia' (chociaż to dużo powiedziane) przepowiedziała trzy miłości, całkowicie od siebie różne. Punktem docelowym całej trójki jest Troja (każdy musi dostać się tam z innego powodu, no i jak to bywa, los prowadzi ich do ponownych spotkań i dalszego 'życia' ze sobą),bogate miasto rządzone przez króla Priama. I tak zaczyna się historia, walka o władzę i wszelakie intrygi są podstawą książki, na równi ze świetnie napisanymi bohaterami.

W trakcie lektury przewijają się dobrze nam znane postaci, takie jak Odyseusz ze swoim darem do snucia opowieści czy Hektor, bohater, którego wszyscy podziwiają i jest on, może się wydawać, jedynym spoiwem, które pozwala trzymać dzieci Priamia w ryzach.

Podoba mi się to, że David Gemmell, nawet jeżeli wprowadza postać fikcyjną do powieści, ważną fabularnie, to nie boi się jej uśmiercić, dodatkowo nie śmiercią bezsensowną i nic niewnoszącą do książki, a naprawdę ważną, zmieniającą bieg spraw.

Jedyny minus, który zaczął mi się rzucać w oczy już pod koniec lektury, to trochę za szybkie przeskoki w poszczególnych momentach, w których nie jesteśmy w stanie ustalić, co działo się z danym bohaterem, w jednym rozdziale postać coś planuje, a już po kilku akapitach jest w zaawansowanej fazie swojego planu. Nie jest to duży minus, bo większości możemy dowiedzieć się z kontekstu i wspominek, ale jednak nie da się tego nie zauważyć.

Książka świetna, poruszająca i stojąca wartką akcją (do której autor również podszedł z gotowym już planem, więc opisy walk czy większych bitew były genialne). Serdecznie polecam!

Niesamowita opowieść o niespełnionej miłości i walce o wszystko to, o co walczyć warto.

Helikaona, zwanego też "Złocistym", poznajemy w ciekawej sytuacji - ratuje on pewną dziewczynkę i jej matkę przed śmiercią. Stawia go to w dobrym świetle, ale im dalej w las, tym jego zachowania i podejmowane decyzje mogą wydawać się czytelnikowi niemoralne i sprzeczne z tym, jaką...

Powieść długo się rozkręca. Zaczyna wciągać dopiero tak od około połowy. Wraz z każdym rozdziałem jest jednak coraz lepiej.

Mamy tu do czynienia z wieloma bohaterami, spośród których jedyną, której nie byłem w stanie polubić był Helikaon - chyba "najgłówniejsza" postać. Był trochę takim Mary Sue (nie do końca na szczęście) pomimo prób uczłowieczenia go przez autora.

Ilość postaci z początku przytłacza, ale z czasem czytelnik bez trudu poznaje kto jest kim. Domyślam się, że część postaci będzie miała większą rolę w późniejszych częściach.

Tak więc mamy tu historie o zakazanej miłości, braterstwie, poczuciu obowiązku stojącej w sprzeczności z osobistymi pragnieniami, no i oczywiście knowaniach politycznych i wojnie.

Powieść czyta się lekko i przyjemnie. Dobra zarówno na popołudniowy relaks, jak i umilacz czasu w trakcie podróży.

Nie mogę napisać, bym z niecierpliwością chciał sięgnąć po kolejną część, ale może przy jakiejś wizycie w bibliotece zawędruje ze mną do domu.

Powieść długo się rozkręca. Zaczyna wciągać dopiero tak od około połowy. Wraz z każdym rozdziałem jest jednak coraz lepiej.

Mamy tu do czynienia z wieloma bohaterami, spośród których jedyną, której nie byłem w stanie polubić był Helikaon - chyba "najgłówniejsza" postać. Był trochę takim Mary Sue (nie do końca na szczęście) pomimo prób uczłowieczenia go przez autora.

Ilość...

Wciągająca szybko się czyta. Polecam. Ksiazka o bohaterach i herosach o prawdziwej miłości i przyjaźni. Dobrze wykreowane postacie. Zabieram się za kolejny tom.

Wciągająca szybko się czyta. Polecam. Ksiazka o bohaterach i herosach o prawdziwej miłości i przyjaźni. Dobrze wykreowane postacie. Zabieram się za kolejny tom.

Troja - legendarne miasto, u którego stóp toczyła się dziesięcioletnia wojna wywołana porwaniem pięknej Heleny, żony króla Sparty. Któż nie zna tej mitycznej opowieści, w której główne role odgrywają dzielny Hektor i waleczny Achilles? David Gemmell czerpie z mitologii pełnymi garściami, ale historię Troi przedstawia z zupełnie innej perspektywy. Dość powiedzieć, że Parys i Helena w całej książce pojawiają się najwyżej dwa razy, a Hektora nie ma tu praktycznie wcale. Są za to inni bohaterowie - wspaniali starożytni herosi, którym autor daje szansę zabłysnąć i silne kobiety, w mitach często traktowane po macoszemu, a tutaj dostające prawo głosu.

Eneasz zwany Helikaonem, Andromacha i Argurios to trójka najważniejszych postaci pierwszego tomu. Ich drogi przecinają się już na początkowym etapie historii, a później na różne sposoby los prowadzi ich do Troi.

Eneasz to królewski syn, który zrzekł się prawa do tronu na rzecz młodszego brata. Buduje silną flotę i jest jednym z najlepszych wojowników. Dojrzały ponad swój wiek, świetnie wyszkolony, doświadczony przez życie. Rozsądny, ale tylko do czasu. Łatwo wpadający w gniew i potrafiący mścić się ze wściekłą zajadłością. Złożony psychologicznie portret człowieka sprzed wielu wieków, który przekonał mnie od pierwszych stron.

Andromacha to kapłanka, która pewnego dnia dowiaduje się o tym, że ma wyjść za następne trojańskiego tronu, Hektora. Jedzie do miasta rządzonego przez Priama, ale nie umie i nie chce podporządkować się jego regułom. Łamie zasady, czy to strzelając z łuku, czy to pływając z mężczyznami. Jest harda i dumna, wierna rodzinie i nieszczęśliwie zakochana.

Argurios, mykeński wojownik, wróg Eneasza, to chyba najciekawsza postać z całej tej trójki. To prawdziwy archetyp wojownika - wierny władcy, honorowy i dzielny bohater gotowy zginąć za swoje przekonania. Na przestrzeni tych pięciuset stron przechodzi wielką przemianę, gdy musi skonfrontować swój pogląd o władcy z rzeczywistością, którą widzi na własne oczy i efektami jego działań. Dołącza do wrogów i w ostatecznej bitwie to za nich gotów jest polec.

Gemmell kreśli bardzo ciekawe postacie, z pogłębionymi motywacjami do działania, fascynującą przeszłością i równie interesującą teraźniejszością oraz przyszłością. W brutalnym świecie, który wraz z nimi przemierzamy, tym mocniej docenia się honor, odwagę i współczucie, którymi wykazują się herosi. Śledzenie ich losów było przyjemnością, pogłębioną barwnym, gawędziarskim momentami stylem pisania i ciekawymi rozwiązaniami fabularnymi, które stosował autor. Niezwykle interesujące było odkrywanie kolejnych wydarzeń i konfrontowanie ich ze znajomością mitycznych opowieści. Gemmell czerpie z nich wiele, ale dodaje też mnóstwo od siebie, co sprawia, że na historię Troi patrzymy z zupełnie nowych perspektyw. Bardzo ciekawe i orzeźwiające literackie przeżycie.

Troja - legendarne miasto, u którego stóp toczyła się dziesięcioletnia wojna wywołana porwaniem pięknej Heleny, żony króla Sparty. Któż nie zna tej mitycznej opowieści, w której główne role odgrywają dzielny Hektor i waleczny Achilles? David Gemmell czerpie z mitologii pełnymi garściami, ale historię Troi przedstawia z zupełnie innej perspektywy. Dość powiedzieć, że Parys i...

świetnie się czytało, przygody bohaterów wciągały i z każdą stroną ciekawa byłam co będzie

świetnie się czytało, przygody bohaterów wciągały i z każdą stroną ciekawa byłam co będzie

Bardzo ciekawa seria książek o Wojnie Trojańskiej. Autor przedstawił swój punkt widzenia, z nowymi bohaterami, z fabułą od której nie możesz oderwać się na wet na moment, walkami które świetnie się czyta. Całość jest oplatana miłością i intrygą na każdym kroku. Polecam całą serię. Zapraszam też na swojego bloga https://okonapopkulture.blogspot.com/

Bardzo ciekawa seria książek o Wojnie Trojańskiej. Autor przedstawił swój punkt widzenia, z nowymi bohaterami, z fabułą od której nie możesz oderwać się na wet na moment, walkami które świetnie się czyta. Całość jest oplatana miłością i intrygą na każdym kroku. Polecam całą serię. Zapraszam też na swojego bloga https://okonapopkulture.blogspot.com/

Bardzo dobre. Sam pomysł opisania nowo-starej historii doskonale znanej z nieśmiertelnego poematu, ale wprowadzonej w prozaiczne realia genialny. Miałem doskonałą zabawę z odkrywania, czy akurat dany wątek będzie zgodny z homeryckim przekazem, czy może wręcz przeciwnie. Vide Helena. Przy okazji świetnie pokazane, jak z normalności powstają legendy. Pierwszy tom jest świetny. Kolejne są nieco mniej świetne, albo już się trochę wcześniej wybawiłem.
Zdecydowanie polecam.

Bardzo dobre. Sam pomysł opisania nowo-starej historii doskonale znanej z nieśmiertelnego poematu, ale wprowadzonej w prozaiczne realia genialny. Miałem doskonałą zabawę z odkrywania, czy akurat dany wątek będzie zgodny z homeryckim przekazem, czy może wręcz przeciwnie. Vide Helena. Przy okazji świetnie pokazane, jak z normalności powstają legendy. Pierwszy tom jest...

Przyznaje, że urzekła mnie ta powieść, ponieważ jest w niej coś ujmującego i magicznego, choć wbrew pozorom nie mamy tu do czynienia z mitologią starożytnej Grecji. Bardzo spodobał mi się pomysł, aby wziąć na warsztat klasyczną historię znaną jako „Iliada” Homera i oświetlić literacko wszystkie jej „zacienione” rejony fabularne, a w konsekwencji budujące ją zdarzenia i postacie o których w pierwowzorze było tylko wspomniane lub wcale nie zaistniały. W dodatku dzieło to jest proste w formie, które przy okazji porusza równie nieskomplikowane, choć ważne wartości oraz przemyślenia. W efekcie powstaje bardzo ciekawa historia, gdzie losy fikcyjnych postaci wpisane są w próby zobrazowania starożytnych realiów życia w basenie Morza Egejskiego oferując nam wciągającą atmosferę intensywną od prostych lecz wszelakich emocji oraz sugestywnych i barwnych opisów.

Przyznaje, że urzekła mnie ta powieść, ponieważ jest w niej coś ujmującego i magicznego, choć wbrew pozorom nie mamy tu do czynienia z mitologią starożytnej Grecji. Bardzo spodobał mi się pomysł, aby wziąć na warsztat klasyczną historię znaną jako „Iliada” Homera i oświetlić literacko wszystkie jej „zacienione” rejony fabularne, a w konsekwencji budujące ją zdarzenia i...