Pisanie takich "książeczek"(jak sama autorka je nazywa) jest pójściem po najmniejszej linii oporu. Są krótkie, błahe i niczego nie wnoszą. Nie ma tu nic poza banalną treścią, naiwną Dorotą a przewidywalnym Rafałem. Historia jest tak oczywista, że aż razi w oczy. Nihil novi.
Autorka ma jakiś udziwniony styl pisania, często stosuje szyk przestawny w zdaniach. Czy to wynika z tego, że czasem akcji jest rok '99 i tak się wtedy mówiło? Nie mam pojęcia. Może za bardzo się czepiam, ale trochę mnie to irytowało.
Bohaterowie są mdli i czytelnik pozostaje wobec nich obojętny. Akcji brak.
Dlaczego dałam kilka gwiazdek?
Pisanie książki w formie e-maili to ciekawy pomysł. Mógłby być atutem, gdyby wykorzystano potencjał tej możliwości, choć niestety tak się nie stało. Podobało mi się za to jedno zdanie ze wstępu:
"[Miłość]Możliwe, że odchodzi, ale tylko po to, by odrodzić się doroślej, mniej zachłannie, bardziej tolerancyjnie i cierpliwie w innym związku."

Pisanie takich "książeczek"(jak sama autorka je nazywa) jest pójściem po najmniejszej linii oporu. Są krótkie, błahe i niczego nie wnoszą. Nie ma tu nic poza banalną treścią, naiwną Dorotą a przewidywalnym Rafałem. Historia jest tak oczywista, że aż razi w oczy. Nihil novi.
Autorka ma jakiś udziwniony styl pisania, często stosuje szyk przestawny w zdaniach. Czy to wynika z...