Dla dostojnej mandżurskiej tajgi nie ma znaczenia czy ludzie realizujący swoje zamierzenia mają na uwadze szczytne ideały czy są jedynie pozbawionymi skrupułów kanaliami. Kiedy przychodzą burzliwe czasy, to jedynie zmieniające się pory roku świadczą o procesie przemijania tego ogromnego leśnego ekosystemu. Czas przemija a ludzkie losy łączą się z lasem na wąskich ścieżkach, wydeptanych przez dzikie zwierzęta. Zagmatwane przeznaczenie wskazuje na to, że każdy z bohaterów leśnej opowieści ma swoje fatum, które wisi nad nim i ciąży w upatrzoną wcześniej stronę. Jednak niektóre z tych ludzkich samotnych jednostek próbują za wszelką cenę wyrwać się z zaklętego kręgu i ułożyć swoje życie na przekór losowi. Tymczasem cena tej walki o niezależny i lepszy byt może być tak ogromna, że w pewnej chwili zdrowy rozsądek podpowiada, że nie warto było iść naprzód pod wiatr. Być może jednak leśne morze jest miejscem, gdzie można urodzić się na nowo i ponownie odkryć to, w co się wierzy.

Igor Newerly jest twórcą marzeń o wolnej ojczyźnie, o sprawiedliwości i uczciwości. Na przykładzie tajgi prowadzi czytelników przez świat wolnych ludzi, których jedynym przewodnikiem mogą być ideały. Uzmysławia nam, że ojczyznę albo się ma od urodzenia albo też zdobywa walką i pracą. W pewnym sensie jego książka jest powieścią, gdzie patriotyzm wybija się ponad wszystkie szczytne cele. I nie jest ważne czy to umiłowanie ojczyzny przejawia się w miłości do dalekiej Polski czy też w walce o wolne od japońskiej okupacji Chiny. Odgłosy wielkiej wojennej zawieruchy trafiają do odbiorcy "Leśnego morza" tak jakby przez bardzo szczelny filtr. To czy gdzieś na świecie wygrają Niemcy czy radziecka Rosja nie ma wielkiego znaczenia, ten bój toczy się też o ludzkie sumienia i myśli.

Dla mnie to była przede wszystkim przygoda w której Newerly wspaniale łączy obcowanie z przyrodą i dopasowanie do ciężkiego życia w dzikiej naturze. Opisy pogody i zmieniających się krajobrazów jako tło ważnych wydarzeń, rozbudzały moją namiętność do lasów, gór i rzek. Interesujące zwyczaje dzikich zwierząt, momentami same w sobie przypominały oddzielny temat wart innej powieści. Dość dobrze opisane przez pisarza mandżurskie tygrysy, dały mi poczucie obcowania z wielką niezależnością i wolnością. Te dumne zwierzęta stały się synonimem odwagi i pogardy dla śmierci.

"Leśne morze" pokazuje, że inną sprawą jest świadomość śmierci a co innego oznacza jej przeżywanie. Równie wyraźnie jak śmierć, widać również miłość. Na leśnych dróżkach jest wiele rozstajów w których tak jak w uczuciach nie wiadomo którą obrać drogę. W obecnych czasach nie musimy dokonywać takich wyborów jak bohaterowie powieści Newerlego. Tym bardziej świadczy to o wielkiej odpowiedzialności za siebie oraz przyjaciół. Wiktor Domaniewski jako pierwszoplanowa postać książki, przypomina romantycznego bohatera którego wybór nigdy nie będzie trafny. Czytelnicy którym nie są obce w literaturze partyzanckie tematy z pewnością będą zadowoleni, z tych kilku miło spędzonych w tajdze dni.

Dla dostojnej mandżurskiej tajgi nie ma znaczenia czy ludzie realizujący swoje zamierzenia mają na uwadze szczytne ideały czy są jedynie pozbawionymi skrupułów kanaliami. Kiedy przychodzą burzliwe czasy, to jedynie zmieniające się pory roku świadczą o procesie przemijania tego ogromnego leśnego ekosystemu. Czas przemija a ludzkie losy łączą się z lasem na wąskich ścieżkach,...