J.G. Ballard is a classic science-fiction witer. I didn't have a chance to read any of his novels yet, so with full excitment and anticipation I finally reached out for the collection of short stories called "Rzezbiarze chmur". And the beginning was tough... Nice way of story-telling, quite slow, sometimes even too slow, but the plot is not original at all! From the first 2 pages you know what is the clue, what idea the story is based on (like the one with main character taking care of the society on the box, while he himself is part of this society - and lives in the box). However after few stories I realized that it's not about the idea. It's not about how fancy the story is. It's all about how the people decsribed are mentally adapting to the new conditions.

All in all, it's not so easy and clear narration. You need to go back and re-read, re-think and discover something else. And this is why it's classic :)

J.G. Ballard is a classic science-fiction witer. I didn't have a chance to read any of his novels yet, so with full excitment and anticipation I finally reached out for the collection of short stories called "Rzezbiarze chmur". And the beginning was tough... Nice way of story-telling, quite slow, sometimes even too slow, but the plot is not original at all! From the first 2...

Swoją przygodę z Ballardem rozpocząłem od "Kraksy", która to wydała mi się wówczas niepotrzebnie wydłużona do rozmiarów powieści, gdy tak naprawdę poradziłaby sobie dużo lepiej jako dłuższe opowiadanie, stając się tym samym bardziej przystępną dla czytelnika. Później była "Wyspa", pesymistyczny obraz uwięzienia-ucieczki jednostki zagubionej w otaczającym ją świecie. Bardzo spodobała mi się wizja autora, po części być może za sprawą tego, że słuchałem tego utworu w formie audiobooka, co było moim pierwszym tego rodzaju doświadczeniem. Tak czy inaczej, zdałem sobie sprawę, iż Ballard to nie byle jaki pisarz i postanowiłem sięgnąć po kolejne jego dzieła. Ciekaw, jaki charakter mają jego krótsze formy, prawie jednym tchem przeczytałem zbór opowiadań "Rzeźbiarze chmur".

Fantastyka Ballarda jest dość specyficzna, jego styl jest bardzo wyrazisty. Poznając pierwsze historie z tego zbioru badamy niejako grunt, próbujemy się zorientować, co autor chce nam przekazać i dlaczego. Czasem trudno jest nam stwierdzić, czy właściwie rozumiemy i interpretujemy wszystko to, o czym pisze. Mimo wielkiej oryginalności tej prozy, może się nam jednak kojarzyć ona z twórczością innych wybitnych pisarzy. Mnie się skojarzyła m.in. z Phillipem K. Dickiem czy Gabrielem Garcią Marquezem, z tym drugim szczególnie w kilku ostatnich opowiadaniach, mających niesamowity oniryczny klimat i ciekawe, charakterystyczne postacie.

Wszystkie utwory powyższego zbioru trzymają równie wysoki poziom, zarówno od strony merytorycznej, jak i formalnej. Ciekaw jestem, jak odbiera się tego pisarza w oryginale, ale tłumaczenie, nie wiem czy celowo, czy też może niezamierzenie w nieco archaicznym stylu, w mojej opinii wypadło bardzo dobrze.

Trzeba zaznaczyć, iż utwory Ballarda bywają dość rozwlekłe, co nie jest jednak zarzutem, ale po prostu cechą jego stylu. Jeżeli ktoś lubi ciekawą, magiczno-fantastyczną prozę, której akcja często toczy się niespiesznie, śmiało może sięgnąć po opowiadania z tego zbioru, bo na pewno przynajmniej część z nich przypadnie mu do gustu. Ja dzięki nim upewniłem się w niemal stu procentach, że teraz już chcę przeczytać wszystko, co wyszło spod pióra tego autora.

Swoją przygodę z Ballardem rozpocząłem od "Kraksy", która to wydała mi się wówczas niepotrzebnie wydłużona do rozmiarów powieści, gdy tak naprawdę poradziłaby sobie dużo lepiej jako dłuższe opowiadanie, stając się tym samym bardziej przystępną dla czytelnika. Później była "Wyspa", pesymistyczny obraz uwięzienia-ucieczki jednostki zagubionej w otaczającym ją świecie. Bardzo...

Nie wiem, jakie są te opowiadania. Musiałbym je przeczytać po angielsku. Ta książka to skandal. Jej przekład to bełkot. Nie przypominam sobie, kiedy ostatnio próbowałem czytać tak niemożebnie skopaną książkę.
Ballarda cenię b. wysoko - zwłaszcza jako twórcę surrealistycznej fantazji, jako pisarza zaliczanego do tzw. Nowej Fali SF. Nowsze powieści nie zawsze mi się podobają, ale z reguły są dobrze napisane. Zwłaszcza ich język i styl to prawdziwa klasa (po angielsku z pewnością).
Wydawca planował jeszcze tom 3 opowiadań Ballarda. Po fali ostrej krytyki odstąpił (chyba) od tego zamiaru. A przecież przedstawiał D. jako genialnego tłumacza.
Dlaczego tyle krajów mogło wydać u siebie opowiadania wszystkie Ballarda, Silverberga, Sheckleya, Clarke'a i innych? U nas jakoś się nie daje. Ten wydawca wydaje teraz Williama Burroughsa. Przyznaję, boję się te książki kupować i czytać. Kupowanie przez internet jest wygodne, ale... to kupowanie kota w worku. "Nagiego lunchu" w wydaniu Albatrosa też nie byłem w stanie czytać. A po angielsku to wręcz poemat, specyficzny, ale poemat. Nie wiem, kto tłumaczył książkę wydaną przez vis-a=vis/Etiuda, a może wiem? Jeśli dobrze pamiętam, oni ogłaszali, że to poprawiony przekład. W Albatrosie tłumacz (ja znam jego nazwisko...) skrył się pod pseudonimem (czyżby miał świadomość, że nie rozumie, co tłumaczy?). Więc to jest ten sam przekład? Złych przekładów się nie poprawia. Zamawia się nowe. Z wyczuciem. Ze świadomością. Z odpowiedzialnością.

Nie wiem, jakie są te opowiadania. Musiałbym je przeczytać po angielsku. Ta książka to skandal. Jej przekład to bełkot. Nie przypominam sobie, kiedy ostatnio próbowałem czytać tak niemożebnie skopaną książkę.
Ballarda cenię b. wysoko - zwłaszcza jako twórcę surrealistycznej fantazji, jako pisarza zaliczanego do tzw. Nowej Fali SF. Nowsze powieści nie zawsze mi się podobają,...

Mówiłem już sobie, że nie strawię kolejnych jego książek. Jednak jestem kolekcjonerem, jak jakiś autor zaszufladkuje mi się w głowie, to staram się go przeczytać do ostatniej linijki.

Kolejne spotkanie z Ballardem upłynęło dość szybko. Opowiadania oceniam na 50/50. Autor naprawdę mógłby opisać przyszłość na dowolny temat. Czasami jest dość straszny, ale też zaskakujący.

Czytając jego opowiadania na pewno coś znajdziecie dla siebie.

Mówiłem już sobie, że nie strawię kolejnych jego książek. Jednak jestem kolekcjonerem, jak jakiś autor zaszufladkuje mi się w głowie, to staram się go przeczytać do ostatniej linijki.

Kolejne spotkanie z Ballardem upłynęło dość szybko. Opowiadania oceniam na 50/50. Autor naprawdę mógłby opisać przyszłość na dowolny temat. Czasami jest dość straszny, ale też...