To nie tylko unikatowy podręcznik akademicki, to samouczek dla ignorantów w filozofii, takich jak ja. Wprawdzie nad biurkiem mego ojca wisiał Sokrates, to jednak ja - z wykształcenia mgr. inż. chemii (PW - 1968), pierwsze poważniejsze kroki w tej materii stawiałem ślęcząc Tischnera, obłożony słownikami i encyklopediami, bo wielu pojęć nie rozumiałem. Równocześnie wycinałem z „Tygodnika Powszechnego” felietony Kołakowskiego, wydane później w trzech seriach pt „O co nas pytają wielcy filozofowie”. Mimo coraz poważniejszych lektur odczuwałem brak „bazy” tj. usystematyzowanych wiadomości z zakresu ontologii czy jak kto woli metafizyki. I dlatego, przeczytawszy w TP z 18.09.2009 roku, recenzję Barbary Skargi tego dzieła
https://www.tygodnikpowszechny.pl/ontologia-wladka-135054
….natychmiast książkę sprowadziłem i zacząłem studiować. Nim przejdę do moich wrażeń cytuję fragment wspomnianej recenzji:
„Nie widzę w Polsce nikogo, kto by mógł takie niesamowite kompendium ontologicznej wiedzy sporządzić. Władek umiejętnie swoją niebywałą erudycję wykorzystał. A przy tym jego podręcznik żyje, pobudza myśl, nasuwa pytania…. …Jego “Ontologia" to niezwykle bogate dzieło, które na pewno będzie służyło wielu pokoleniom….”
Z kolei Marek Mikos pisał w recenzji dostępnej na: http://wyborcza.pl/1,75517,2029656.html
„…..Książka jest fascynująca, bo łączy fenomenologiczną dociekliwość i nieufność z żarliwością - jest osobistym spotkaniem z Mistrzem. Najbardziej fascynujący był dla mnie rozdział zatytułowany: "Systematyzacja rzeczywistości w ujęciu wybranych filozofów". Wśród tych wybranych, jak apostołowie, dwunastu, są oczywiście ulubieni przez Stróżewskiego klasycy myśli: Platon, Arystoteles, Plotyn, jest św. Tomasz z Akwinu, Kartezjusz, Kant i Hegel, jest Hartmann i Popper, ale też Leon Chwistek i Roman Ingarden. Ostatnie zdanie książki przypomina to, co dla Stróżewskiego najważniejsze: "Na nasze wyjściowe pytanie: »Dlaczego istnieje raczej byt niż nic? «, odpowiadamy: »Albowiem istnieje Byt koniecznie istniejący, który jest Dobrem «". To już nie tylko sucha formuła. To wyznanie wiary mędrca. ..”
Natomiast Grzegorz Pacewicz pisze na:
https://naukowy.blog.polityka.pl/2010/01/22/ontologia-strozewskiego/
„….Tok wywodu w podręczniku kształtują następujące problemy. Najpierw przedstawiona jest problematyka bytu od strony logicznej i historycznej. Dalej omówiony jest kluczowy dla ontologii problem, czym jest istnienie. Następnie mamy kolejno problematykę istoty, nicości i niebytu, koncepcję transcendentaliów oraz problematykę przedmiotu jako takiego. Na koniec pojawia się krótki przegląd najważniejszych systemów metafizycznych od Platona po Poppera… …..Sam podręcznik jest bardzo dobry, także pod względem edytorskim – przejrzysty druk, obok tekstu drobne hasła streszczające główne treści podręcznika, różne ramki, dodatki, noty, schematy, które ułatwiają zrozumienie opisywanych problemów. To wszystko czyni z tego podręcznika pewien wzorzec warty naśladowania. Dla mnie jest to po prostu bardzo dobra książka, której wiele zawdzięczam…”
Cóż ja – skromny inżynier - mógłbym dodać? A mogę: po pierwsze brak erraty (np. na s.242 „Dinge an sich” zamiast „Ding..), a po drugie i to przede wszystkim brak indeksu nazwisk, co bardzo utrudnia powracanie do stron już przeczytanych; a przecież to jest podręcznik, więc tekst wielokrotnie się wertuje.
Opracowanie bardzo przydatne dla poszukiwaczy wiedzy i nie śmiałbym postawić innej noty niż 10/10 (przecież autor to uczeń i kontynuator Ingardena)

To nie tylko unikatowy podręcznik akademicki, to samouczek dla ignorantów w filozofii, takich jak ja. Wprawdzie nad biurkiem mego ojca wisiał Sokrates, to jednak ja - z wykształcenia mgr. inż. chemii (PW - 1968), pierwsze poważniejsze kroki w tej materii stawiałem ślęcząc Tischnera, obłożony słownikami i encyklopediami, bo ...