Sięgnęłam po tę książkę, ponieważ oprócz zainteresowania tematyką II Wojny Światowej, miałam nadzieję na przeżycie silnych emocji oraz poznaniu faktów dotyczących życia codziennego w getcie. Zachęcił mnie również wspomniany w opisie książki wątek kryminalny. Z przykrością muszę jednak stwierdzić, że powieść mnie rozczarowała i znudziła.

Styczeń, 1942 rok. Pewnego mroźnego dnia Leszek Groniowski znajduje na strychu domu dziewczynę - żydówkę, przeżywającą atak epilepsji. Rodzina chłopaka, pomimo obaw o własne życie, postanawia przenocować nieznajomą. Następnego dnia młoda kobieta wyrusza w dalszą drogę. Leszek zauroczony jej urodą, postanawia ją odnaleźć.

Bardzo trudno jest mi napisać opinię o tej książce. Czytanie szło mi opornie. Cała historia jest zagmatwana. Pojawiające się wiele wątków naraz, skomplikowany język, nieskładne dialogi spowodowały, że powieść mnie zniechęciła. Treść wydaje się być przeciągana, przez co czułam zniecierpliwienie, wiele razy odkładając powieść.

Moją uwagę zwrócił dokładny opis sytuacji w getcie, czyli wszystko to co poznaliśmy do tej pory z innych pozycji literackich bądź też innych źródeł poruszających tematykę wojenną. Opis wynędzniałych kobiet proszących o łaskę, wygłodzone dzieci, chorzy, żebracy, ciała leżące bezwładnie na ulicach przedstawiły grozę cierpienia i nędzy. Widać, że autor poświęcił wiele uwagi temu zagadnieniu i tu daję ogromny plus. Obraz życia w getcie dogłębnie porusza czytelnika.

Intrygującym fragmentem okazał się być rozdział "Z kart pamiętnika", w którym nastąpił nieoczekiwany zwrot akcji. Muszę przyznać, że autor rozbudził moją ciekawość i pozytywnie mnie zaskoczył, szkoda tylko że dopiero na końcu...

Nie czuję ani satysfakcji ani przyjemności z przeczytanej lektury. Zarówno banalne postacie, jak i przeciętna fabuła nie zapadają w pamięć. Wiemy, że autor poprawiał tekst kilka razy. Taka informacja znajduje się na okładce książki, więc przypuszczalnie stwierdzamy, że pisarz bardzo starał się aby powieść była ciekawa i intrygująca dla odbiorcy. Niestety nie wyszukałam w niej wielu pozytywnych aspektów.

Sięgnęłam po tę książkę, ponieważ oprócz zainteresowania tematyką II Wojny Światowej, miałam nadzieję na przeżycie silnych emocji oraz poznaniu faktów dotyczących życia codziennego w getcie. Zachęcił mnie również wspomniany w opisie książki wątek kryminalny. Z przykrością muszę jednak stwierdzić, że powieść mnie rozczarowała i znudziła.

Styczeń, 1942 rok. Pewnego mroźnego...