Kolejna, po "Skrzywdzonej" Cathy Glass pozycja, która mną wstrząsnęła. Mała Karen nie wiedziała, czym jest prawdziwe dzieciństwo - matka nigdy jej nie kochała, ojciec odszedł usiłując wcześniej podpalić dom, zaś ojczym wykorzystywał ją seksualnie; mało tego - sprzedawał ją także swoim kolegom. Dziewczynka rzadkie chwile szczęścia spędzała ze swoimi dziadkami oraz ciocią Pat i wujkiem Kenem.

Książka jest tym bardziej poruszająca, że Karen próbowała przełamać milczenie - jednak zarówno służby mundurowe jak i opieka społeczna zamknęły się na nią, co więcej - uznały ją za opóźnioną w rozwoju i rozwiązłą seksualnie na tyle, aby prowokować starszych od siebie mężczyzn. Pozbawiona jakiegokolwiek wsparcia (jej młodsza siostra zaprzeczyła ze strachu, gdy zapytano ją czy Stanley wykorzystuje ją seksualnie) trafia kolejno do kolejnych placówek opiekuńczych, gdzie także nie spotyka jej nic dobrego.

Karen na szczęście, mimo emocjonalnych skaz udało się wyjść z tej traumy w miarę cało. Dziś usiłuje pomagać dzieciom, które znalazły się w podobnej do jej sytuacji.

Książkę na pewno przeczytać warto, chociaż wiem, że dla niektórych jej lektura może być bardzo wstrząsająca - autorka bowiem nie ubarwia żadnych faktów, nie złagadza w najmniejszym stopniu ich wymowy. Wysłuchanie historii dziewczynki, którego życie przemieniło się w piekło w zasadzie już w momencie jego narodzenia może się dla niektórych okazać wysiłkiem ponad siły. A już z całą pewnością nikt nie potrafi pojąć ogromu okrucieństwa, jakie spadło na to dziecko.

Kolejna, po "Skrzywdzonej" Cathy Glass pozycja, która mną wstrząsnęła. Mała Karen nie wiedziała, czym jest prawdziwe dzieciństwo - matka nigdy jej nie kochała, ojciec odszedł usiłując wcześniej podpalić dom, zaś ojczym wykorzystywał ją seksualnie; mało tego - sprzedawał ją także swoim kolegom. Dziewczynka rzadkie chwile szczęścia spędzała ze swoimi dziadkami oraz ciocią Pat...