W pracy tej autor zajmuje się tak naprawdę najprzeróżniejszymi sprawami. Powtórzenia z innych książek są więc nieuniknione, lecz czytając go zdążyłem się już do tego przyzwyczaić i w niczym to nie przeszkadza, jako że najczęściej owe powtórzenia wprowadzają do nowych treści i służą lepszemu zrozumieniu przekazu. Jakkolwiek, podobnie chyba jest z innymi autorami, gdy czyta się wiele ich książek. Wszystko jest spójne i czemuś służy.

Osho zajmuje się tutaj naszym zrozumieniem. Zrozumieniem czego? Wielu rzeczy, wielu spraw, które na ścieżce (samo)rozwoju zrozumieć trzeba. Unaocznia piętrzące się przed nami przeszkody. Jedną z ważniejszych i podstawowych koncepcji jest tutaj pojęcie "wątpliwości", które autor przeciwstawia wierze i wynosi pod niebiosa. Bardzo słusznie, gdyż nawet sam Budda nauczał swych uczniów, aby nie wierzyli mu na słowo tylko samodzielnie dochodzili do Prawdy i Świadomości. Zwłaszcza, że podtytuł brzmi: "WŁASNA droga do wolności". I właśnie wiara stanowi jedną z takich przeszkód. To najbardziej "ostra" (w pewnym sensie) praca Osho, z którą dane mi było się zapoznać, z pewnością może budzić liczne kontrowersje. Autor już nie tylko potępia wszystkie systemy religijne (co czynił już w innych pracach), lecz tutaj posuwa się jeszcze dalej stwierdzając, że Boga nie ma. Przynajmniej takiego, jakiego stworzyli ludzie. Mistrzowskie argumenty w stylu L. Feuerbacha, którego autor nawet wspomina, obok F. Nietzschego, Z. Freuda, K. Marksa, K. Darwina czy M. Heideggera. Zdaniem autora wszyscy oni przyczynili się do chwalebnego upadku religii na Zachodzie, ale nie dali nam nic w zamian. Osho przywołuje, diagnozując sytuację dzisiejszego społeczeństwa, egzystencjalistów, którzy również posiadali świadomość wszechogarniającego bezsensu po upadku wiary. Teraz wszystko spoczywa na naszych barkach - nie ma już gdzie uciekać, na kogo zrzucać odpowiedzialność, która jest nierozłącznie związana z wolnością. Osho bynajmniej się takim stanem nie przejmuje - przeciwnie, gdyż stwarza to odpowiednią sytuację do tego, czego naucza: agnostycyzmu, odpowiedzialności, wolności, świadomości...

W pracy tej autor zajmuje się tak naprawdę najprzeróżniejszymi sprawami. Powtórzenia z innych książek są więc nieuniknione, lecz czytając go zdążyłem się już do tego przyzwyczaić i w niczym to nie przeszkadza, jako że najczęściej owe powtórzenia wprowadzają do nowych treści i służą lepszemu zrozumieniu przekazu. Jakkolwiek, podobnie chyba jest z innymi autorami, gdy czyta...