Ogólnie rzecz biorąc w książce fajne są małe nietoperze na końcu każdej strony. I na tym koniec. Nie które momenty dają prześmiewczy obraz zmierzchowej historii, ale autor nie pokazał nawet cienia wyższości nad parodiowaną historią. Bohaterka była tak samo nużąca i niemądra jak prawdziwa odtwórczyni. Główny bohater, Edwart, chociaż mocno uwypuklony działa na nerwy. Jedyną postacią jaka wprowadza trochę zamętu w tej książeczce jest Josh, prawdziwy wampir, w porównaniu do maniaka komputerowego, Edwarta.

Zmieniona Bella nie jest ani skromna, ani nieśmiała. Chorobliwie szuka swojego wampira. Edwart zostaje jej wielka miłością, bynajmniej wampirem to on nie jest. Bella bardzo usilnie stara się wyciągnąć (wmówić) od ukochanego pokazanie prawdziwego ja, czyli wampira. Zadziwia go swoimi pomysłami, które on traktuje jak wybujałe fantazje. Parodia bohatera zmierzchu jest dość infantylna, wykreowana na wzór dziwaka, którego w szkole pokazują palcami, a sam chłopak nie zdaje sobie z tego sprawy i zajmuje się swoimi dziwnościami sam. Wszystkie te zabiegi, aby karykatury postaci były jak najmniej związane z prawdziwymi, a zarazem bardzo nieskładne, były by fajne, gdyby autor po drodze nie pogubił swoich zamiarów.

Język jest tak samo banalny jak w oryginale, parodia tyczy się głównie rzeczy, które zostawić można by było, a za mało wnika w historie. Oprócz zmiany w wyborze Belli nie ma żadnego zaskakującego punktu, który wznieciłby ogień naszego zainteresowania czy akceptacji dla tej satyry.

Autor pokazuje także dużo nieskładności w opisie. Nie ma wzmianek o tym, ile Edward ma lat, a nagle wątek opowiada o tym, że Bella niedługo skończy 18 a on na zawsze będzie miał 17. Wątek żywcem ściągnięty z książki, bez żadnego słowa wyjaśnienia czy też naprowadzenia, skąd autor wytrzasnął sobie tą informacje.

Chociaż jest to pierwsza parodia jaką czytałam i nie powinnam jej tak surowo oceniać muszę stwierdzić, że nie jestem zadowolona. Oczekiwałam bardzo dużej dawki humoru, a parsknęłam śmiechem tylko jeden jedyny raz. Spotyka się lepsze karykatury tej sagi. Moim skromny zdania ta parodia to lekki niewypał, chociaż nawet znośnie się czytało.

Ogólnie rzecz biorąc w książce fajne są małe nietoperze na końcu każdej strony. I na tym koniec. Nie które momenty dają prześmiewczy obraz zmierzchowej historii, ale autor nie pokazał nawet cienia wyższości nad parodiowaną historią. Bohaterka była tak samo nużąca i niemądra jak prawdziwa odtwórczyni. Główny bohater, Edwart, chociaż mocno uwypuklony działa na nerwy. Jedyną...