Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powiem ojcu, że Edwart jest wampirem wegetariańskim, to znaczy żywi się wyłącznie keczupem.

Następny dzień był cudowny... a zarazem koszmarny, a więc średnio, jak sądzę, w porządku.

- Giń! - warknął Josh.
- Pomocy! - krzyknęłam.
- Cicho! - syknęli ludzie zgromadzeni przy sąsiednim grobie.
- Przepraszamy - powiedzieliśmy równocześnie.

Postanowiłam poczekać cierpliwie aż bójka nieco osłabnie [...] zanadto znużona nawet na to by powiedzieć "a nie mówiłam" (lecz nie na tyle znudzona, żeby nie wykrzyczeć tego do mikrofonu).

-Wiecie co? - zagadnął. - Mimo że jestem prawdziwym wampirem, czyli kimś z natury małomównym i porywczym dam wam trochę czasu. Nie zwracajcie na mnie uwagi, stanę sobie z boczku, po cichu kipiąc z wściekłości i miotając złowieszcze spojrzenia.

A jakie miałabym specjalne uzdolnienia? Zapewne zdolność picia krwi bez zakąski i popitki.

Edwart trzymał w jednym ręku kołek, a w drugim koszulkę z napisem TEAM JACOB.