Wypożyczyłam ją ze względu na opis. Ponadto mój szósty zmysł po przeczytaniu losowych kilku linijek ze środka (zdarza mi się to czasem) mówił mi, że będzie to książka o Kobiecie Kocie. Może nie jest to szczególnie ambitny temat, ale lubię te klimaty, postanowiłam się więc przekonać, co ciekawego ma nam autor do powiedzenia.

Zacznijmy od tego, że sam pomysł na powieść jest naprawdę dobry. Koniec z wampirami, aniołami i innymi wrodzonymi (lub pogryzionymi) dziwolongami. Katie byłaby zupełnie normalna, gdyby nie eksperymenty rodziców i to nadaje sytuacji większego realizmu. Wybór genów kocich również uważam za trafny - wady i zalety tego połączenia przedstawione w powieści są bardzo ciekawe. Wątki związane z babcią i Mingiem również urozmaicają tę historię. Akcja jest wartka, a postacie różnorodne. Książka nie jest zła.
Jednak przez cały czas odnosiłam wrażenie, że bohaterami są nie piętnastolatkowie, tylko jakieś dużo młodsze dzieci. Nie wiem, skąd te odczucia, ale nie mogłam się ich pozbyć. To trochę burzyło cały obraz powieści.

Można przeczytać, jednak nie jest to zapierająca dech w piersiach opowieść. Jestem raczej na tak, polecam tym, którzy lubią autora i ten rodzaj literatury oraz mają ochotę na coś nowego.

Wypożyczyłam ją ze względu na opis. Ponadto mój szósty zmysł po przeczytaniu losowych kilku linijek ze środka (zdarza mi się to czasem) mówił mi, że będzie to książka o Kobiecie Kocie. Może nie jest to szczególnie ambitny temat, ale lubię te klimaty, postanowiłam się więc przekonać, co ciekawego ma nam autor do powiedzenia.

Zacznijmy od tego, że sam pomysł na powieść jest...