Część III.

Ta część jest zdecydowanie najbardziej brutalna, co w sumie mi się podobało. Jest w niej zdecydowanie najwięcej uczuć.

„-Szykujecie się do nowej wojny? - pytam. -Och, nie teraz. Obecnie przechodzimy ten uroczy etap, kiedy to wszyscy są zgodni, że nie wolno już nigdy dopuścić do tego, żeby powtórzyły się dawne okropności. Ogół jednak dość szybko zaczyna różnić się opiniami. Jesteśmy głupimi, kapryśnymi istotami o marnej pamięci i wielkim talencie do samozniszczenia. Ale kto wie? Może to właśnie to.”

Zaskoczeniem było dla mnie to, że wszystkie części oceniam na 10. Nigdy mi się coś takiego nie zdarzyło. Suzanne Collins to wyjątkowo zdolna pisarka. Cieszę się, że zaczęłam prowadzić bloga, bo to właśnie on zaprowadził mnie do tej trylogii.


Możemy spotkać się z ciekawymi fragmentami, niektóre pełne radości, ale niektóre też pełne bólu. Czasem trudno było mi przebrnąć przez tą książkę, właśnie przez fragmenty z dużą dawką bólu. Bo odnajdywałam tam cząstkę siebie.
Cząstkę mojego bólu.

„Pozbierać jest się dziesięć razy trudniej, niż rozsypać.”

Katniss zostaje cudem ocalona z Ćwierćwiecza Poskromienia. Decyduje się zostać Kosogłosem, czyli symbolem walki o wolność. Rany fizyczne goją się bardzo szybko, jednak te psychiczne.. wręcz przeciwnie. Dziewczyna, która igrała z ogniem, teraz zamienia się w kobietę, która jedyne, czego pragnie, to normalne życie w rodzinnym dwunastym dystrykcie. Ale to nie jest możliwe, bo przecież dwunastka już nie istnieje, a życie to wieczna walka o przetrwanie..

„Niektóre drogi trzeba pokonywać samotnie.”

Czytając "Kosogłosa" i tym razem nie będziecie się nudzić. Mogłoby się wydawać, że ostatnia część będzie jednym, wielkim happy endem.. Jednak pozory mylą. Książka jest mroczna, brutalna, krew się leje.. Pani Collins nie oszczędza bohaterów. Jeśli chodzi o zakończenie, to mnie zaskoczyło, a raczej zdziwiło, ale jeśli weźmiemy pod uwagę poprzednie części, to na pewno nie było przewidywalne.

„Nie mogę uwierzyć, że tak normalnie wyglądam na zewnątrz, choć w środku mam kompletne pobojowisko.”

Po przeczytaniu czuję pewien niedosyt.
Czemu to już koniec?
Chcę więcej. :c

Zdecydowanie cała trylogia jest godna polecenia.
Kto nie czytał, powinien to koniecznie zrobić!

Czy chcesz, czy chcesz
Pod drzewem skryć się ?
Tu zawisł ten, co troje zginęło z jego mocy.
Dziwnie już tutaj bywało,
Nie dziwniej więc by się stało,
Gdybyśmy się spotkali pod wisielców drzewem o północy.
Czy chcesz, czy chcesz
Pod drzewem skryć się ?
Choć trup ze mnie już, uwolnię cię od przemocy.
Dziwnie już tutaj bywało,
Nie dziwniej więc by się stało,
Gdybyśmy się spotkali pod wisielców drzewem o północy.
Czy chcesz, czy chcesz
Pod drzewem skryć się?
To tu do mnie miałaś zbiec, żeby uniknąć przemocy.
Dziwnie już tutaj bywało,
Nie dziwniej więc by się stało,
Gdybyśmy się spotkali pod wisielców drzewem o północy.
Czy chcesz, czy chcesz
Pod drzewem skryć się też?
W naszyjniku ze sznura u boku mego nie czekaj pomocy.
Dziwnie już tutaj bywało,
Nie dziwniej więc by się stało,
Gdybyśmy się spotkali pod wisielców drzewem o północy...

Część III.

Ta część jest zdecydowanie najbardziej brutalna, co w sumie mi się podobało. Jest w niej zdecydowanie najwięcej uczuć.

„-Szykujecie się do nowej wojny? - pytam. -Och, nie teraz. Obecnie przechodzimy ten uroczy etap, kiedy to wszyscy są zgodni, że nie wolno już nigdy dopuścić do tego, żeby powtórzyły się dawne okropności. Ogół jednak dość szybko zaczyna różnić...