http://ksiazkaniegryzie.blogspot.com/2012/09/harnan-coben-zaginiona.html

Jest to dziesiąta książka tego autora, którą miałem przeczytać i dziewiąta, która opowiada o przygodach Mayrona Bolitara. Dotychczas zrecenzowałem tylko część piątą, bo nie czytałem ich w porządku w jakim się ukazały. Ta część, różni się od poprzedniczek, po wieloma względami niestety na gorsze, aczkolwiek ogólnie rzecz biorąc, jest to jedna z lepszych powieści o genialnym agencie sportowym.

Myron będąc w szczęśliwym jego zdaniem związku z Ali nagle doznaje szoku, gdy Terese, powód jego dawnego napadu spontaniczności, który zaowocował trzytygodniowym wypadem na wyspę, dzwoni, prosząc aby w tej chwili przyjeżdżał do Paryża. Jako człowiek zajęty odmawia, niestety, kilka chwil później Ali z nim zrywa i gdy Terese dzwoni ponownie bez wahania udaje się do miasta zakochanych. Po przyjeździe Myron ma przeczucie, że coś jest nie tak. Okazuje się, że Terese oprócz spontanicznego seksu oczekuje, że Myron znajdzie jej byłego męża, który sprowadził ją do Paryża, po czym ślad się po nim urwał. Mąż zostaje znaleziony martwy, a Myron jest pilnie poszukiwany przez policję…

Ta książka trochę różni się od pozostałych. Wcześniej były to lekkie sensacyjno-kryminalne powieści o dosyć ograniczonym polu manewru, tym razem bohater musi mierzyć się z międzynarodową aferą, która pochłaniając coraz więcej ofiar ściąga na bohatera poważne kłopoty. Fabuła jest główną zaletą tej powieści, bo cechy, za które uwielbiałem poprzednie książki zostały, niestety… ograniczone.

Poczucie humoru Myrona Bolitara to świętość, i straszliwą zbrodnię popełnił autor, że było go tu tak mało. Nie powiem, momentami się uśmiałem, ale względem innym Myronowych przygód jest go tu stosunkowo niewiele. Bardzo ciekawym bohaterem części poprzednich był także Win… który został tu brutalnie ograniczony, stłamszony i… uwaga… normalny. Oczywiście w granicach rozsądku, ale jednak sprawia wrażenie dużo normalniejszego od tego psychopaty z poprzednich części, którego tak lubiłem.

Fabuła, rozwijająca się dużo bardziej dynamicznie i sprawnie niż w poprzednich częściach (tam też nie było źle) jest tu główną zaletą. Nie jest to najlepsza powieść o Myronie (‘’Najczarniejszy strach’’ nadal wymiata) ale jest na pewno jedną z lepszych, i fani tego autora na pewno będą się przy niej świetnie bawić.

http://ksiazkaniegryzie.blogspot.com/2012/09/harnan-coben-zaginiona.html

Jest to dziesiąta książka tego autora, którą miałem przeczytać i dziewiąta, która opowiada o przygodach Mayrona Bolitara. Dotychczas zrecenzowałem tylko część piątą, bo nie czytałem ich w porządku w jakim się ukazały. Ta część, różni się od poprzedniczek, po wieloma względami niestety na gorsze,...