Sharon Sala jest(jak dla mnie)dość niestabilna twórczo.
Potrafi mnie w równym stopniu zaskoczyć na plus,jak i sprawić,że robię skwaszoną minę.
Wiem,że kobieta ma potencjał...wiem jak potrafi pisać...wiem co się czuje czytając słowa płynące wprost spod jej pióra...obrazowość,stadium ludzkiej psychiki,jej najgorsze odsłony,pokaleczenie...i wiem również,iż nieudaną lekturą nie należy się zrażać.

Miała być akcja.
Było dużo biadolenie i lęku.
Oczekiwałam żywych dialogów.
Dostałam jakieś niepewne i sztywne formy.
Może w takim razie jest ogień?
Ogień ledwie się zaczął tlić.

W sumie wyszło tak...porwali mi dziecko,które miało się nigdy nie urodzić,umarło dawno,dawno temu...jestem teraz ojcem,a mój syn zostało porwany w akcie zemsty przez kolumbijskiego bossa narkotykowego...oko za oko Slade...syn za syna...Macy ciotka mojego syna,jako podlotek kochała się we mnie...podkochiwała się we mnie,kiedy ja byłem z jej siostrą...teraz po latach jak widać nic się nie zmieniło,poza faktem,że nie mam przed sobą niepewnej nastolatki,tylko wartościową kobietę...mogę zacząć naprawdę żyć,ale prędzej czeka mnie śmierć,zanim jednak umrę,wydostanę syna z rąk tego szaleńca i oddam go na łono rodziny...a jak Bóg da dołączę do nich cały i zdrów.

I jak,podoba się Wam?
Jeśli tak,to kiedyś przy okazji,ta książka zawita na Waszej półce.

Sharon Sala jest(jak dla mnie)dość niestabilna twórczo.
Potrafi mnie w równym stopniu zaskoczyć na plus,jak i sprawić,że robię skwaszoną minę.
Wiem,że kobieta ma potencjał...wiem jak potrafi pisać...wiem co się czuje czytając słowa płynące wprost spod jej pióra...obrazowość,stadium ludzkiej psychiki,jej najgorsze odsłony,pokaleczenie...i wiem również,iż nieudaną lekturą nie...