Hadyńkowce to, według Wikipedii, wieś w rejonie husiatyńskim obwodu tarnopolskiego, leżąca nad Niczławą. I o tej właśnie wsi, a właściwie o jej mieszkańcach pisze autor. Wybrał ją ponieważ kojarzy mu się z dzieciństwem, wakacjami nad Dnieprem, gdzie plaża to były takie duże białe kamienie, które się mocno nagrzewały od słońca. Spisuje dzieje Polaków, Ukraińców, Żydów, Niemców i Rosjan. Bodźcem do utrwalenia tych relacji był starszy pan, weteran II wojny światowej, który ubrany w mundur stał pod pomnikiem poległych i czekał, aż wnuk zrobi mu zdjęcie. Działo się to w parku w Toronto. Nikt na tych mężczyzn nie zwracał uwagi. Można było odnieść wrażenie, iż społeczeństwo traktuje starszego pana niczym nieszkodliwego dziwaka. Autor postanowił, iż chce utrwalić losy ludności zamieszkującej niegdyś małą wioskę na kresach, póki jeszcze jest w stanie, póki żyją świadkowie historii. Nawet jeśli może się wydawać, że ich przeżycia są nieistotne z punktu widzenia historii, tej przez duże H. Lecz przecież to los jednostek składa się na dzieje narodów, a gdy zostaną tylko suche daty i miejsca, wiele utracimy. Pisarz głównie skupia się na okresie drugiej wojny, lecz opisuje również czasy powojenne, stalinizm panujący w Polsce, odwołuje się również to czasów jemu współczesnych, czyli lat dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia. Ze swoimi informatorami spotyka się głównie w Kanadzie, ponieważ tam właśnie rzucił ich los. Ciekawy wniosek wysnuwa jeden z bohaterów opowieści, iż jest z niego teraz „obcy element graniczny” (stosując nomenklaturę wojskową), ponieważ nie ma już ziemi, z którą czułby się związany emocjonalnie. Niektóre wątki wspomnień były wcześniej przedstawione w książce „Nawiało nam burzę”. Opowieści są trochę chaotyczne, chronologia nie jest ich mocną stroną, jak to ze wspomnieniami bywa, a to się komuś coś przypomni, a to ktoś coś dopowie, a to sprostuje. Niemniej jednak słucha się przyjemnie, a autor stara się weryfikować informacje sięgając do różnorodnych źródeł. Polecam.

Hadyńkowce to, według Wikipedii, wieś w rejonie husiatyńskim obwodu tarnopolskiego, leżąca nad Niczławą. I o tej właśnie wsi, a właściwie o jej mieszkańcach pisze autor. Wybrał ją ponieważ kojarzy mu się z dzieciństwem, wakacjami nad Dnieprem, gdzie plaża to były takie duże białe kamienie, które się mocno nagrzewały od słońca. Spisuje dzieje Polaków, Ukraińców, Żydów,...