Michał Rusinek

Urodzony w Krakowie, ukończył wyższe studia handlowe i wydział filologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pracował w Ministerstwie W.R. i O.P., a w latach 1933-39 był dyrektorem biura Polskiej Akademii Literatury. W czasie okupacji hitlerowskiej wykładał w tajnej Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie. Po upadku powstania warszawskiego więziony był w obozach koncentracyjnych Mauthausen, Melk, Ebense. Po wojnie był dyrektorem departamentu teatru w Ministerstwie Kultury i Sztuki (1946-48) a w latach 1964-72 pełnił funkcję dyrektora Agencji Autorskiej. Od 1947 r. był członkiem prezydium polskiego PEN-Clubu a jednocześnie wiceprezesem polskiego centrum SEC - Stowarzyszenia Kultury Europejskiej. Ważniejsze utwory prozatorskie pisarza to:Burza nad brukiem, Człowiek z bramy, Pluton z dzikiej łąki, Ziemia miodem płynąca, Niebieskie ptaki, Z barykady w dolinę głodu, Prawo jesieni, Igraszki nieba.

[Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza]

W latach 1931-1932 był redaktorem Gazety Literackiej, czasopisma wychodzącego w Krakowie. Od 1933 r. pełnił też funkcję dyrektora biura Polskiej Akademii Literatury. W okresie przedwojennym najpierw reprezentował nurt futurystyki, później stał się naturalistą. W czasie wojny brał udział w powstaniu warszawskim. Po powstaniu był więźniem obozów koncentracyjnych Mauthausen, Ebensee i Melk. Po wojnie działał w Związku Literatów Polskich (1947-1972 jako sekretarz generalny) i Stowarzyszeniu Autorów ZAiKS. Od 1980 r. pełnił funkcję prezesa Centrum Polskiego Stowarzyszenia Kultury Europejskiej.

Był także długoletnim sekretarzem generalnym PEN Clubu, członkiem honorowym Brazylijskiej Akademii Literatury, oraz wiceprezesem Międzynarodowej Federacji SEC w Wenecji.

W 1992 r. za wybitne zasługi dla kultury polskiej w twórczości literackiej został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.

Jego ksiazki tłumaczone były na wiele języków.

Zmarł 6 stycznia 2001 roku a został pochowany 16 stycznia na cmentarzu na Starych Powązkach.

[Wikipedia]